Wbrew powszechnemu mniemaniu popkultura nie jest dziedziną spójną i dookreśloną, a w jej obrębie pojawiają się rozmaite zjawiska wykraczające poza proste definicje i segregujące antynomie
Istnienie podziału na tzw. kulturę wysoką i niską warunkowane było przede wszystkim, jeśli nie wyłącznie, potrzebą dzielenia tekstów kultury na wysoko- i niskoartystyczne, przez co potrzeba oszacowania ich wartości przeważała nad koniecznością prowadzenia bezstronnych badań czy studiów. Współcześnie, gdy taki podział nie jest już intelektualnie uzasadniony i filozoficznie akceptowalny, trudniej o jakąkolwiek nieparadygmatyczną systematyzację i spójny opis określonych zjawisk, a popularność popkultury staje się truizmem niemogącym już determinować żadnej binarnej opozycji.
Równocześnie, ażeby badać kulturę popularną, trzeba mieć świadomość funkcjonowania wewnętrznych podziałów, uzależnionych od artystycznego rejestru danego tekstu kultury. Trudno mówić tym samym językiem np. o melodramatach i spekulatywnej Science Fiction czy o metalu alternatywnym i filmografii Marvela. Podobnie problematyczny pozostaje fakt, że do kultury popularnej wlicza się w równej mierze muzyka country, twórczość J. K. Rowling i przeważająca część gier komputerowych. Dynamika, migotliwość, nieoczywistość i typowo ponowoczesna płynność kultury popularnej dają asumpt do wnikliwszych nad nią studiów, wypracowania wyspecjalizowanych narzędzi badawczych i stosowniejszego języka opisu.
Referaty, wygłaszane w języku polskim lub angielskim, dotyczyć będą różnych oblicz dyskursu popkulturowego. Program konferencji dostępny będzie od stycznia 2017 r. Proponowane obszary tematyczne wystąpień to:
- teoretyczne, filozoficzne i krytyczne analizy popkultury,
- ekonomia popkultury: franczyzy fabularne i franczyzowe uniwersa,
- główne tendencje w ewolucji popkultury (literatura, gry wideo, filmy, programy TV, muzyka, transmedia, internet),
- współczesne trendy w studiach nad popkulturą,
- popkultura i kultura fanowska,
- fandom unlimited – jak współczesna twórczość idzie w parze z twórczością i aktywnością fanów,
- remediacja, renarracja i ponowne opowiadanie w popkulturze,
- świt genologii w popkulturze – od zatartych granic międzygatunkowych do twórczości slipstream,
- kultura sieciowa: popkultura a digital humanities,
- pop-krytyka a web 2.0/3.0: od blogosfery i e-zinów do YouTube’a,
- dychotomia mainstreamu i podziemia (kultura wysoka i niska/masowa, recepcja wśród krytyków i fanów itp.) oraz możliwości jej dekonstrukcji,
- artyści-celebryci i nowe metody promocji przedsięwzięć artystycznych,
- globalne, lokalne i „glokalne” przejawy popkultury,
- studia przypadku wybranych tekstów popkultury w mediach.