Na międzynarodową konferencję naukową zaprasza Katedra Performatyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W kontekście coraz wyraźniejszych tendencji naukowych zmierzających do decentralizacji wiodącej roli uniwersytetów amerykańskich w zakresie performance studies oraz wyłaniania się zarówno rozproszonych po całym świecie nowych ośrodków badawczych, jak i osobnego pola badań, które nazwać można performativity studies – organizatorzy chcą przyjrzeć się procesom mobilności kulturowej określonych kategorii poznawczych, teorii i postaw badawczych, które towarzyszą refleksji nad performatywnością w różnych kontekstach kulturowych. Chcą sprawdzić w ramach konkretnych studiów przypadków przeprowadzonych przez naukowców z całego świata, jakie specyficzne dla poszczególnych obszarów kulturowych przekłady, aplikacje lub hybrydyczne łączenia przyjmują określone kategorie poznawcze rozwijane w ramach badań nad performatywnością.
Zaciekawienie wzbudza to, jak różne koncepcje i teorie performatywności pracują na gruncie lokalnym (czy są wybiórczo przejmowane i jak stosowane) i jak zmieniają lub modyfikują dotychczas uprawiane dyscypliny (na przykład teatrologię, socjologię, historię, nauki społeczne). Uczestnicy będą starali się dowiedzieć, czy terminy rozwijane i używane w konkretnych anglojęzycznych kontekstach kulturowych (takie jak na przykład performance, performativity, counterfactuality, situated klnowledges, cultural scenarios, remains, re-enactment) mogą być i są operacyjne gdzie indziej i czy czasem w nowym kontekście nie tworzą hybrydycznych połączeń z terminami już zakorzenionymi w lokalnych językach.
Organizatorów interesuje też proces instytucjonalnego lokowania badań nad performatywnością w nowych kontekstach, czyli to, w jakich konfiguracjach wiedzy (lub wydziałów uniwersyteckich) się one pojawiają i jakie konsekwencje wiążą się z takim usytuowaniem.
I wreszcie czy badania nad performatywnością umożliwiają zasadniczą zmianę „pojęciowni” naukowej, w ramach której używane wcześniej na lokalnym gruncie terminy nabierają nowych znaczeń lub wzbogacane są np. o wyraziste metafory.
Osobny problem stanowi niepodważalna w dzisiejszym świecie naukowym dominacja języka angielskiego jako platformy wymiany myśli; języka, który stał się rodzajem współczesnej łaciny. Stąd naukowcy dążąc do umiędzynarodowienia swoich badań często muszą tak modelować i przystosowywać swe propozycje, ustalenia i tak dobierać poglądowe przykłady by stały się one czytelne dla anglojęzycznego odbiorcy, który – dodajmy – wcale nie musi posługiwać się tym językiem jako swoim własnym. Czy można mówić w tym wypadku o rachunku zysków i strat z globalnego upowszechnienia się performatyki?
Więcej informacji na Facebooku: www.facebook.com/events/671807533018501.