Autorem najlepszej książki dotyczącej dziejów narodów Europy Środkowo-Wschodniej XIX i XX wieku i zarazem zwycięzcą XVI edycji konkursu został prof. Romuald Turkowski. Laureatem nagrody honorowej ogłoszono prof. Piotra Wandycza.

Nagrodę główną w konkursie organizowanym przez krakowski oddział Polskiego Towarzystwa Historycznego  i Wydział Historyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego przyznano prof. Romualdowi Turkowskiemu za dwa tomy dzieła "Agraryści czechosłowaccy w latach 1935-1938-1989" wydanego przez Oficynę Wydawniczą ASPRA (Warszawa 2012-2013). Część pierwsza nosi tytuł "Od narodzin w czasach Cesarstwa Austrio-Węgierskiego do rozkwitu w okresie I Republiki; Agraryści czechosłowaccy w latach 1899-1935", a tom drugi - "Od schyłku działalności w I Republice do emigracyjnej egzystencji na Zachodzie".

W tym roku przypada 100. rocznica urodzin Wacława Felczaka, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, wybitnego znawcy dziejów Europy Środkowej, w szczególności historii Węgier. Nagrody wręczono w drugim dniu zorganizowanej m.in. z okazji tego jubileuszu konferencji "Europa Centralis - losy regionu na przestrzeni dziejów", której gościem i patronem honorowym był premier Węgier Viktor Orbán, były słuchacz wykładów prof. Felczaka.

Nagrody laureatom wręczyli prorektor UJ prof. Stanisław Kistryn, dziekan Wydziału Historycznego prof. Jan Święch, przewodniczący kapituły nagrody prof. Michał Puławski i prezes krakowskiego oddziału PTH prof. Krzysztof Zamorski. W imieniu prof. Wandycza nagrodę odebrała przedstawicielka rodziny.

"Ta nagroda jest zwieńczeniem moich badań. Zajmuję się dziejami polskiego, środkowoeuropejskiego i bałkańskiego ruchu ludowego. Działalnością agrarystów czechosłowackich zajmowałem się od czasów studenckich. Ruch ten był wzorcem dla polskich działaczy ludowych, którego rozwiązań niestety w warunkach polskich nie udało się powtórzyć" - mówił prof. Turkowski (Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego).

Nagroda im. Wacława Felczaka i Henryka Wereszyckiego przyznawana jest corocznie, naprzemiennie polskim oraz zagranicznym autorom prac dotyczących dziejów narodów Europy Środkowo-Wschodniej w XIX i XX wieku, opublikowanych w ciągu ostatnich trzech lat. Nagrodę w wysokości 10 tys. złotych funduje Wydawnictwo Literackie.

Od 2002 r. w ramach konkursu przyznawana jest także Nagroda Honorowa za szczególne zasługi na polu naukowym i popularyzatorskim. Tegorocznym laureatem został prof. Piotr Wandycz - nestor polskich historyków, badacz stosunków międzynarodowych XX wieku i dziejów dyplomacji, autor kanonicznych dla historyków książek i opracowań.

Patronami nagrody są dwaj wybitni historycy krakowscy związani z Uniwersytetem Jagiellońskim i cieszący się ogromnym autorytetem w środowisku akademickim. Obaj zajmowali się historią Europy Środkowej i Wschodniej w XIX wieku, wypełniając swoim dorobkiem luki w polskich badaniach historycznych. Obaj też wyrażali bezkompromisową i godną najwyższego uznania postawę w trudnych latach komunizmu. Tradycyjnie uroczystość wręczenia Nagrody odbywa się w rocznicę urodzin Henryka Wereszyckiego.

Prof. Henryk Wereszycki (1898-1990) był znawcą dziejów Polski porozbiorowej, historii dyplomacji europejskiej w XIX wieku i monarchii habsburskiej oraz autorem wielu dzieł fundamentalnych dla polskiej historiografii. Od 1947 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego, od 1956 Uniwersytetu Jagiellońskiego, w Zakładzie Historii Zachodniej XIX wieku. W 1957 r. opublikował słynny artykuł "Pesymizm błędnych tez", będący polemiką z partyjną historiografią i jej antyniepodległościowym nastawieniem. W latach 1969-1982 publikował na łamach "Tygodnika Powszechnego", początkowo pod pseudonimem Adam Stor, później pod własnym nazwiskiem. Mimo niepodważalnych zasług i starań władz Uniwersytetu Jagiellońskiego nigdy nie otrzymał tytułu profesora zwyczajnego.

Prof. Wacław Felczak (1916-1993) zajmował się badaniami historii Węgier, Europy Środkowej i Słowiańszczyzny południowej w XIX i XX wieku. W latach 1940-1948 był kurierem Rzadu RP na uchodźstwie między Londynem a krajem. Został aresztowany w Czechosłowacji w roku 1947,gdy na prośbę Stanisława Mikołajczyka organizował ucieczkę przywódców PSL z Polski, i skazany na dożywocie. Zwolniony z więzienia po ośmiu latach - w październiku 1956. Od 1958 r. był pracownikiem Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktoryzował się w 1962 r. pod kierunkiem profesora Henryka Wereszyckiego, a habilitację otrzymał w 1968 roku.Począwszy od połowy lat 70. regularnie wyjeżdżał na Węgry odgrywając istotną rolę w procesie formowania tamtejszej opozycji. Władze komunistyczne w Polsce w 1975 r. zablokowały wniosek Uniwersytetu Jagiellońskiego o nadanie Wacławowi Felczakowi stanowiska profesora zwyczajnego. Dopiero po osiemnastu latach, w niepodległej już Rzeczypospolitej, w dniu 5 października 1993 został mianowany profesorem. Był wówczas śmiertelnie chory - w szpitalu, wkrótce po otrzymaniu nominacji zmarł.