Odznaczenie, wręczone w tym toku po raz dziewiąty, przyznawane jest przez Muzeum Krakowa osobom, które w różny sposób wspierają placówkę w wypełnianiu jej misji. Stanowi podziękowanie za zaangażowanie i uznanie dla ich zasług za pomoc merytoryczną, naukową, finansową, czy kultywowanie i promowanie wielowiekowych tradycji i obyczajów.

W 2019 roku laureatem w kategorii "Wsparcie merytoryczne" został prof. Stanisław Waltoś. Były dyrektor Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego uhonorowany został w uznaniu zasług w działaniach na rzecz Muzeum Krakowa, wyrażonych między innymi wieloletnim udziałem w pracach Rady Muzeum i konsultowaniu najważniejszych projektów Muzeum, na czele z tworzeniem oddziału Muzeum w Rydlówce. 

Uroczystość wręczenia medali odbyła się 19 września w pałacu Krzysztofory, siedzibie Muzeum Krakowa. Tegoroczna nagroda została wręczona w roku jubileuszowym 120-lecia tej krakowskiej instytucji muzealnej. Medale odebrali także dr inż. arch. Jan Janczykowski, były małopolski wojewódzki konserwator zabytków (w kategorii „Kultywowanie krakowskich tradycji i obyczajów”) oraz Piotr Ziętara, prezes Wodociągów Miasta Krakowa (w kategorii "Wsparcie finansowe").

W poprzednich edycjach medalami odznaczeni zostali m. in.: prof. Andrzej Chwalba (2011), prof. Czesław Robotycki (2012), prof. Krzysztof Zamorski (2013), prof. Aleksander Skotnicki (2014) oraz prof. Jerzy Wyrozumski i prof. Franciszek Ziejka (2015).

Stanisław Waltoś urodził się 9 lutego 1932 w Stanisławowie. W 1954 r. ukończył prawo na UJ, a osiem lat później uzyskał stopień naukowy doktora za rozprawę zatytułowaną "Funkcje i formy aktu oskarżenia w procesie karnym", którą wyróżnił periodyk "Państwo i Prawo". W 1968 r. został doktorem habilitowanym, a w 1979 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnym nauk prawnych, a w 1987 r. profesora zwyczajnego.

Przez wiele lat pełnił na UJ funkcję kierownika Katedry Postępowania Karnego. Przez dziesięciolecia zajmował również kierownicze stanowiska w strukturach Polskiej Akademii Nauk, a także Polskiej Akademii Umiejętności. Był zaangażowany w prace nad tworzeniem prawa, począwszy od Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności poprzez aktywność w komisjach legislacyjnych III RP. Pracował m.in. przy projektach wprowadzenia instytucji świadka anonimowego i świadka koronnego.

Od 1977 r. do końca 2011 r. był dyrektorem Muzeum Uniwersyteckiego UJ, systematycznie uzupełniając jego zbiory.