Doktor Dobrosława Horzela z Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego została laureatką Nagrody im. prof. Jerzego Z. Łozińskiego przyznawaną przez Stowarzyszenie Historyków Sztuki.
Wyróżnienie za prace naukowe z historii sztuki polskiej ze szczególnym uwzględnieniem prac o charakterze dokumentacyjnym i katalogowym naukowczyni z UJ dostała za współautorstwo książki: "Die mittelalterlichen Glasmalereien in der Stadtpfarrkirche Mariä Himmelfahrt in Krakau. Mit einer kunstgeschichtlichen Einleitung von Marek Walczak".
Nagrodzony, pierwszy polski tom międzynarodowej serii Corpus Vitrearum Medii Aevi poświęcony jest witrażom w kościele Mariackim w Krakowie, jednej z ważniejszych świątyń miejskich Europu Środkowej. Witraże, które powstały u schyłku panowania Kazimierza Wielkiego i w początkowym okresie panowania Jagiellonów są największym zespołem malarstwa witrażowego w Polsce. Z ogromnego, liczącego pierwotnie ponad 600 kwater zasobu do dziś zachowała się mniej więcej 1/6, a kwatery pierwotnie wypełniające 11 okien chóru kościoła zebrane są obecnie w 3 oknach w apsydzie. W efekcie studiów, autorzy książki odtworzyli ich pierwotny układ, poddali analizie kontekstualnej program ikonograficzny przeszkleń oraz przeprowadzili analizę formalno-genetyczną zespołu, wskazując na jego stylowe zróżnicowanie.
Tom jest efektem badawczej współpracy Lecha Kalinowskiego i Heleny Małkiewiczówny, którzy w latach 90. ubiegłego stulecia wypracowali główne tezy dotyczące witraży kościoła Mariackiego. W latach 2011–2013 zostały one zmodyfikowane, rozwinięte i spisane przez Helenę Małkiewiczównę, przy współpracy Dobrosławy Horzeli. Książkę uzupełnia wprowadzenie historyczno-artystyczne autorstwa Marka Walczaka, którego zadaniem jest powiązanie zasadniczego wywodu z szeroko rozumianą kulturą materialną miasta w XIV w.
Dobrosława Horzela jest absolwentką historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w r. 2011 uzyskała tytuł doktora na podstawie dysertacji pt. "Późnogotycka rzeźba drewniana w Małopolsce ok. 1440-1477". Jej badania naukowe obejmują polską i europejską sztukę gotycką, a w szczególności rzeźbę drewnianą oraz malarstwo witrażowe (uczestniczy w pracach międzynarodowej organizacji Corpus Vitrearum). Poboczny wątek jej zainteresowań to sztuka i design w. XX, była m.in. kuratorką wystaw Ryszarda Winiarskiego (Kraków, 2002) i Aliny Szapocznikow (Warszawa, 2004). Członkini zespołów redakcyjnych: międzynarodowej antologii sztuki „Artibus et Historiae" oraz „Folia Historiae Artium".
