27 maja w auli Collegium Maius UJ odbyło się posiedzenie Rady Wydziału Historycznego, podczas którego uroczyście odnowiono po 50 latach doktorat prof. Bolesława Gintera - wybitnego archeologa i prehistoryka, autorytetu w skali europejskiej w zakresie badań i problematyki paleolitu i mezolitu.
Jak podkreślił prowadzący uroczystość dziekan Wydziału Historycznego UJ prof. Jan Święch, zaszczytu odnowienia doktoratu dostąpić może uczony, który wyróżnia się w pracy na rzecz Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W dyplomie okolicznościowym wręczonym prof. Ginterowi podkreślono, że wyróżnienie zostało mu przyznane za m. in. wybitny wkład w poznanie technik obróbki krzemienia w kulturach myśliwskich młodszej fazy schyłkowego paleolitu, przebadanie obozowisk neandertalczyków oraz wczesnego homo sapiens na terenach Polski, Bułgarii i Grecji, a także za pracę na rzecz społeczności UJ.
W wygłoszonej podczas uroczystości laudacji prof. Paweł Valde-Nowak przypominał, że prof. Bolesław Ginter jest jednym z najbardziej liczących się europejskich autorytetów w zakresie badań problematyki paleolitu i mezolitu, który prowadził badania na wielu stanowiskach w Europie i Afryce. Do szczególnie ważnych zaliczyć należy prace wykopaliskowe na Półwyspie Bałkańskim, które objęły m. in. środkowo i górnopaleolityczną sekwencję Jaskiń Bacho Kiro i Temnata. Niemniej ważne były prace na terenie Egiptu, które początkowo prowadzone były we współpracy z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW, a następnie przebiegały przy współpracy z Deutsches Archäologisches Institut i objęły stanowiska predynastyczne El-Tarif i Armant na zachód i południe od Luksoru oraz Qasr el-Sagha na północ od oazy Fayum.
Laudator podkreślił, że studia prowadzone przez Profesora wniosły treści o fundamentalnym znaczeniu dla systematyki paleolitycznych pracowni krzemieniarskich (Gojść, Trzebca). Najlepszym tego dowodem jest znakomita praca habilitacyjna opublikowana 1974 roku pod tytułem „Wydobywanie, przetwórstwo i dystrybucja surowców i wyrobów krzemiennych w schyłkowym paleolicie północnej części Europy Środkowej” i monografia z tego samego roku "Spatpalaolithikum in Oberschlesien und im Oberen Warta Flussgebiet".
Prof. Valde-Nowak opowiedział także o początkach kariery naukowej Bolesława Gintera, który w młodości był zafascynowany teatrem. Zgłębianie archeologii nie było jego celem, marzył bowiem o studiach reżyserskich w Łodzi. W ówczesnych czasach, aby się na nie dostać należało mieć jednak ukończone inne studia humanistyczne. Do archeologii przekonały późniejszego profesora prawdopodobnie dwie rzeczy - udział po III roku studiów w wykopaliskach w Jaskini Mamutowej w Wierzchowiu oraz kontakt z osobowością prof. Stefana Krukowskiego.
Dziękując za wyróżnienie, wzruszony prof. Ginter wspominał osoby, z którymi miał szansę się zetknąć w życiu i wspólnie pracować, m. in. prof. Jerzego Wyrozumskiego i prof. Andrzeja Pelczara.
Prof. Bolesław Ginter ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ uzyskując w 1961 roku tytuł magistra archeologii Polski (na podstawie pracy „Mezolit na Górnym Śląsku”). W 1966 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych, zaś w 1973 roku tytuł doktora habilitowanego. W 1985 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych, a w 1994 roku tytuł profesora zwyczajnego.
W latach 1984-87 był prodziekanem Wydziału Filozoficzno-Historycznego UJ, w latach 1990-93 prorektorem UJ. Od 1985 do 2005 roku pełnił funkcję kierownika Zakładu Archeologii Epoki Kamienia Instytutu Archeologii UJ.
Sześciokrotnie nagradzany indywidualnie i dwukrotnie w zespole przez Ministra Edukacji, ośmiokrotnie otrzymał nagrodę Rektora UJ. Otrzymał Krzyż Kawalerski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej.