Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Kalendarz

Nawigacja okruszkowa Nawigacja okruszkowa

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

luty 2020

20200214
Poprzedni tydzień
Następny tydzień

"Najwyższą cnotą Zakonu jest miłość do ksiąg"

Data: 14.02.2020 - 13.03.2020
Miejsce: sala wystawowa Biblioteki Jagiellońskiej, ul. Oleandry 3
"Najwyższą cnotą Zakonu jest miłość do ksiąg"

Wystawa z okazji 90-lecia Rycerskiego Zakonu Bibliofilskiego z Kapitułą Orderu Białego Kruka (1930 – 2020). Wystawa czynna od wtorku do piątku w godz. od 10 do 15, w poniedziałki od 10 do 17.

Rycerski Zakon Bibliofilski powstał w Krakowie, mieście w którym bibliofilstwo dominowało i kwitło od wieków. Tutaj od 1922 roku prężnie działało Towarzystwo Miłośników Książki, utworzone przez grupę miłośników ksiąg, księgarzy, antykwariuszy, której przewodził prof. Kazimierz Witkiewicz. Wraz z powstaniem Towarzystwa jego współtwórca został powołany na prezesa i pełnił tą funkcję przez prawie pół wieku.

Po ośmiu pierwszych latach efektywnej pracy i wielu osiągnięciach Towarzystwa w szerzeniu w społeczeństwie zainteresowania książką, Kazimierz Witkiewicz, pełen inwencji artysta o szerokich zainteresowaniach, rozległych znajomościach i bogatym życiu twórczym, poczuł w sobie ducha wolności, niczym nie skrępowanej miłości do ksiąg i przypływ bibliofilskiego humoru nie obcego środowisku w którym dane mu było przebywać.

W końcu 1929 roku podczas jednego ze spotkań członków Towarzystwa Miłośników Książki w krakowskim Hotelu Grand, Kazimierz Witkiewicz zaproponował powołanie do życia Rycerskiego Zakonu bibliofilskiego do walki, jak twierdził, z bibliofobią i bibliomanią.

Zakon był „instytucją” o surowej regule, zorganizowany feudalnie, hierarchicznie na wzór zakonów średniowiecznych. Twórca Zakonu nadał mu przywilej udzielności oraz Ustawę Konstytucyjną. Ustanowione zostały godności i tytulatura. Podstawową ideę Zakonu Kazimierz Witkiewicz zawarł w pierwszym artykule Ustawy Konstytucyjnej Kapituły Orderu Białego Kruka: „Najwyższą cnotą Zakonu jest miłość do ksiąg”.

Najbardziej zasłużeni dla Pani Książki mieli być honorowani dyplomami oraz Orderami Białego Kruka. Ordery Białego Kruka były nadawane: za zasługi na polu księgoznawstwa, literatury pięknej, nauki sztuki – Order Białego Kruka ze Wstęgą Inkunabułu in Quatro; za zasługi na polu bibliofilstwa, drukarstwa, introligatorstwa, grafiki książkowej – Order Białego Kruka ze Wstęga Białej Myszy in Quatro.

Zarówno spotkania zakonne jak i spotkania na których uroczyście wręczano Ordery Białego Kruka czy Dyplomy Białego Kruka zawsze miały niepowtarzalny nastrój. Towarzyszyły im najrozmaitsze atrybuty przydające tajemniczości – świeczniki z zapalonymi świecami, proporce zakonne, togi i birety zakonnych dostojników, ozdoby w postaci białych kruków i myszy, sakwa, nakrycie stołu, fotografie. Podczas spotkań odbywały się wykłady i prelekcje na temat książki, którym towarzyszył humor i radosny nastrój.

W 1963 roku Kazimierz Witkiewicz z powodów politycznych zawiesił Działalność Zakonu. Wznowił ją i kontynuował jego syn, Tadeusz Eugeniusz Witkiewicz, piastujący godność Mistrza aż do śmierci (w roku 2001). Zgodnie z Jego życzeniem kolejnym Wielkim Mistrzem został dr inż. Jerzy Duda, dzięki któremu Zakon (mimo braku stałej siedziby) zawdzięcza kontynuację tradycji i nadal działa.

Wystawa prezentuje historię tego jedynego w świecie zakonu miłośników ksiąg od początku jego istnienia po czasy współczesne.

Widok zawartości stron Widok zawartości stron