W rozmowie towarzyszącej promocji książki "Poetyka i pragmatyka pieśni waka w dworskiej komunikacji literackiej okresu Heian (794-1185)" udział wezmą: prof. Romuald Huszcza, dr Katarzyna Sonnenberg -Musial oraz autorka.
Dr Senri Sonoyama - absolwentka i doktor tokijskiego Uniwersytetu Rikkyo, adiunkt w Zakładzie Japonistyki i Sinologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, zajmuje się dawną literaturą japońską, ze szczególnym uwzględnieniem poezji i prozy dworskiej okresu Heian. Opublikowała wiele prac z tej dziedziny w Japonii i w Polsce. Prowadzi wykłady i seminaria literaturoznawcze, uczestniczy też w projektach badawczych we współpracy z uczelniami japońskimi oraz zagranicznymi ośrodkami japonistycznymi.
Jeszcze do niedawna w Japonii uważano, że fundamentem badań nad japońską literaturą klasyczną są studia nad waka, czyli nad pieśnią japońską, zwłaszcza nad formą krótkiej pieśni tanka, komponowanej w Japonii od co najmniej półtora tysiąca lat. Jej rozwój przypada na czas rozkwitu kultury arystokratycznej epoki Heian i na początek nowej epoki samurajskiej Kamakura, a mówiąc ściślej - na wieki X-XIII. Książka dr Senri Sonoyamy poświęcona jest właśnie waka, czyli japońskiej poezji dworskiej w okresie jej rozkwitu i utrwalania w postaci zbiorów cesarskich. Centralnym obiektem analiz i interpretacji jest Kokin wakashū (Zbiór dawnych i współczesnych pieśni japońskich, 905 r.), czyli pierwsza antologia Chokusenshū, która stała się wzorcem dla wszystkich dwudziestu następnych antologii cesarskich (od 905 r. do 1439r.).
Przedstawione w tej książce opracowanie pieśni japońskich jest dziełem nowatorskim, pierwszym w Polsce rezultatem badań, w których nie tylko wykorzystano najnowsze źródła japońskie, lecz także harmonijnie powiązano japońskie twierdzenia i hipotezy literaturoznawcze i językoznawcze z koncepcjami europejskimi.
prof. dr hab. Mikołaj Melanowicz
W monografii odnajdujemy wielostronny obraz komunikacji literackiej dworu Heian będącej charakterystyczną dziedziną aktywności artystycznej i kulturalnej elity dworskiej, w której poezja waka zdobywa coraz wyższą rangę - nie tylko jako narzędzie tej szczególnej komunikacji, ale przede wszystkim jako aktywnie praktykowana sztuka słowa, kształtująca wrażliwość estetyczną jednostki. Poezja ta powstawała wprawdzie w środowisku zdominowanym intelektualnie i artystycznie przez duchowe oraz literackie dziedzictwo Chin, ale jej emancypacja językowa i artystyczna, zdolność do kreowania czysto japońskiej sfery ekspresji artystycznej, odwoływania się do rodzimych źródeł piękna i wartości filozoficznych zostały przez autorkę monografii niezwykle umiejętnie zaprezentowane w książce.
prof. dr hab. Lidia Kasarełło