10 sierpnia w Sali Libraria Collegium Maius UJ miała miejsce niecodzienna wizyta. W murach najstarszej polskiej uczelni gościli potomkowie Ignacego Domeyki, badacza Ameryki Południowej, doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Uniwersytet odwiedzili Paz Domeyko Lea-Plaza, jej siostra Cecilia Domeyko oraz brat Miguel Domeyko, wnuki polskiego uczonego. Pierwsza z wymienionych jest autorką biografii Ignacego Domeyki, zatytułowanej „Ignacio Domeyko. La Vida de un Emigrante, 1802–1889” [Ignacy Domeyko. Życie emigranta, 1802–1889], wydanej w 2002 roku w Chile i w 2004 roku w Australii. Gościom towarzyszył prof. Zdzisław Jan Ryn, lekarz psychiatra, profesor nauk medycznych UJ CM, alpinista, podróżnik i były ambasador w Chile i Argentynie, autor kilku pozycji biograficznych poświęconych Domeyce. Na spotkaniu zjawił się również Ambasador Chile w Warszawie Julio Bravo Yubini w towarzystwie trzeciego sekretarza ambasady, Javiera Foxon Calvo.
Wśród reprezentantów uczelni znaleźli się prorektor UJ ds. badań naukowych i funduszy strukturalnych prof. Stanisław Kistryn, pełnomocnik rektora ds. internacjonalizacji prof. Adam Jelonek, dyrektor Małopolskiego Centrum Biotechnologii i wieloletni współpracownik Uniwersytetu w Concepción w Chile prof. Kazimierz Strzałka, prodziekan Wydziału Geografii i Geologii UJ dr hab. Marta Oszczypko-Clowes oraz przedstawicielka Działu Współpracy Międzynarodowej UJ Adriana Hołub-Palonka.
Głównym powodem wizyty rodziny Ignacego Domeyki była chęć udania się podróż śladami przodka, a także poznanie uczelni, która nadała mu tytuł doktorat honoris causa. Uczestnicy spotkania rozmawiali również o możliwości zainicjowania bliższej współpracy z uniwersytetami w Chile, na przykład przy pomocy stworzenia specjalnego stypendium polsko-chilijskiego imienia Ignacego Domeyki, które ułatwiłoby studentom z obu krajów wzajemne poznanie swoich kultur.
Ignacy Domeyko (1802–1889) był geologiem, mineralogiem, inżynierem górnictwa, meteorologiem i wszechstronnym badaczem Ameryki Południowej. Stanowił pierwowzór Żegoty, jednego z konspiratorów w trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza, który zresztą był jego przyjacielem jeszcze z czasów studiów na Uniwersytecie Wileńskim. Z uwagi na jego ogromne uzdolnienie, pod koniec lat 40. XIX wieku rząd chilijski zaproponował mu objęcie katedry chemii w Coquimbo. Domeyko rozpoczął prowadzenie hiszpańskojęzycznych wykładów z zakresu chemii, fizyki, mineralogii i metalurgii dla uczniów szkoły górniczej. Z czasem jego zdolności uczyniły z niego głównego reformatora chilijskiego systemu szkolnictwa wyższego. W ogromnym stopniu przyczynił się również do rozwoju przemysłu wydobywczego, a ze względu na autorytet moralny piastował także stanowisko rozjemcy w granicznych sporach górniczych. W 1887, na dwa lata przed jego śmiercią, Uniwersytet Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa. Gdy zmarł, urzędowy organ chilijski pisał o nim: „Domeyko był więcej niż profesorem, był apostołem nauki w Chile. Zasługi jego zdobyły mu niezmierną wdzięczność narodu”.
