Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Wiadomości

Nawigacja okruszkowa Nawigacja okruszkowa

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Ludwik Gross - odkrywca wirusów onkogennych

Ludwik Gross - odkrywca wirusów onkogennych

Ludwik Gross utrzymywał, że niektóre nowotwory mogą być spowodowane przez wirusy i zaczął długie poszukiwania wirusowych przyczyn mysiej białaczki. Cały świat nauki był przeciwny jego hipotezie. Cierpliwie trwał przy swojej teorii, aż udało mu się ją udowodnić.

Ludwik Gross rodził się 11 września 1904 r. w Krakowie. Jego rodzice byli prawnikami. W 1929 r. ukończył medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Przez trzy lata odbywał staż w Szpitalu Generalnym św. Łazarza w Krakowie. Od 1932 r. pracował okresowo w Instytucie Pasteura w Paryżu. Redagował również tygodniowy dodatek medyczny w „Ilustrowanym Kurierze Codziennym", w którym pisał wiele o sobie i swoich pracach badawczych.

Nikt nie brał na poważnie badań Grossa, który uparcie twierdził, iż wirusy odgrywają dużą rolę w etiologii nowotworów. Swoją rację udowodnił później w Ameryce, poprzez eksperyment, który identyfikował wirusa wywołującego białaczkę u myszy. To odkrycie pozwoliło mu zdobyć uznanie i sławę.

Ludwik Gross - infografika

Po wybuchu II wojny światowej, w 1940 r. Gross wyjechał z Polski do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Od 1941 r. do 1943 r. pracował w Szpitalu Chrystusa w Cincinnati, gdzie rozwijał swoje badania nad rakiem. Podczas II wojny światowej służył w Siłach Zbrojnych USA jako oficer medyczny. W 1946 r. został dyrektorem Działu Badań nad Rakiem (Cancer Research Division) w szpitalu Veterans Administration Medical Center w Bronx (Nowy Jork, USA). Praca ta pozwoliła mu w pełni prowadzić badania nad wirusami na myszach w bardzo dobrze wyposażonym laboratorium. 

Gross zmarł 19 lipca 1999 r. w Montefiore Medical Center (Szpital Uniwersytecki w Bronx, USA) na raka żołądka spowodowanego przez bakterię Helicobacter pylori, którą sam badał. Zbiór jego osobistych dokumentów znajduje się w Bibliotece Narodowej Medycyny (National Library of Medicine) w Bethesda (Maryland, USA).

 

Praca badawcza

Ludwik Gross utrzymywał, że niektóre nowotwory mogą być spowodowane przez wirusy i zaczął długie poszukiwania wirusowych przyczyn mysiej białaczki. Cały świat nauki był przeciwny jego hipotezie. Cierpliwie trwał przy swojej teorii, aż udało mu się ją udowodnić. Propagował ją również w swojej książce.

W roku 1951 opublikował pracę pod tytułem: Pathogenic properties, and ‘vertical' transmission of the mouse leukemia agent. Opisał w niej doświadczalne przeniesienie białaczki z chorej myszy na mysz zdrową, za pomocą filtratu komórkowego. Tym samym stał się odkrywcą wirusów onkogennych.

Ludwik Gross zidentyfikował dwa krytyczne wirusy zwierzęce, które służą jako modele wirusów powodujące raka u ludzi. Mysi wirus białaczki (murine leukemia virus) jest retrowirusem, którego odpowiednikiem u ludzi jest wirus T-limfocytotropowy (HTLV-I), podczas gdy mysi polimawirus (murine polyomavirus) jest ściśle związany z ludzkim rakiem z komórek Merkla (Merkel cell polyomavirus), który powoduje większość form raka neuroendokrynnego skóry.

Encyklopedyczny podręcznik wirusów onkogennych Oncogenic Viruses Ludwika Grossa jest nadal uważany za wiodącą książkę źródłową wczesnej pracy nad odkryciem wirusów wywołujących raka.

Prace nad wirusami onkogennymi przyniosły mu sławę na świecie, choć w Polsce pozostał praktycznie nieznany.

Ludwik Gross był Członkiem Honorowym Polskiego Towarzystwa Onkologicznego.

 

Nagrody Naukowe

  • Nagroda za badania nad białaczką Fundacji R.R. de Villiers (Leukemia Society) - 1953 r.
  • Nagroda Walker przyznana przez Royal College of Surgeons of England w Londynie - 1961 r.
  • Srebrny Medal Instytutu Pasteura w Paryżu - 1962 r.
  • Nagroda Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) za badania nad rakiem - 1962 r.
  • Nagorda Fundacji Bertner - 1963 r.
  • Nagroda National Cancer Institute w Specjalnym Programie Wirusa Rakowego - 1972 r.
  • Członek Narodowej Akademii Nauk Stanów Zjednoczonych - 1973 r.
  • Nagroda im. Alberta Laskera w dziedzinie podstawowych badań medycznych - 1974 r.
  • Nagroda Williama B. Coleya - 1975 r.
  • Nagroda Paula Ehrlicha i Ludwiga Darmstaedera we Frankfurcie - 1978 r.
  • Nagroda Griffuel Prize w Paryżu - 1978 r.

 

Tekst na podstawie:
http://www.nytimes.com/1999/07/22/us/ludwik-gross-a-trailblazer-in-cancer-research-dies-at-94.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Ludwik_Gross

Zdjęcie:
http://173-254-8-36.unifiedlayer.com/awards/1974basic.htm

Polecamy również
UJ został wybrany jako instytucja zarządzająca grantem dla inicjatywy <span lang='en'>PAAR-net COST Action </span>

UJ został wybrany jako instytucja zarządzająca grantem dla inicjatywy PAAR-net COST Action

Koncert w kolegiacie akademickiej św. Anny

Koncert w kolegiacie akademickiej św. Anny

Studentka UJ Daria Nawój triumfowała w drugim rzucie Akademickich Mistrzostw Małopolski

Studentka UJ Daria Nawój triumfowała w drugim rzucie Akademickich Mistrzostw Małopolski

Doktoranci UJ w międzynarodowych konsorcjach badawczych

Doktoranci UJ w międzynarodowych konsorcjach badawczych

Widok zawartości stron Widok zawartości stron