17 października 2017 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim odbyła się trzecia edycja konferencji "Opieka paliatywna i hospicyjna. medycyna, humanizm, wolontariat." Tematem przewodnim tegorocznego spotkania było "Komunikowanie się u kresu życia".
Witając licznie zgromadzonych uczestników, wśród których znaleźli się m.in. przedstawiciele Uniwersytetu Jagiellońskiego, Hospicjum im. św. Łazarza w Krakowie, władz miasta Krakowa oraz rozmaitych podmiotów leczniczych, rektor UJ prof. Wojciech Nowak zwrócił uwagę, że tematyka konferencji jest ważna zarówno w wymiarze jednostkowym, jako że starość i choroby terminalne dotyczą każdego człowieka, jak i ogólnospołecznym. Starzenie się społeczeństwa sprawia bowiem, że opieka nad osobami starszymi staje się równie istotna jak opieka nad noworodkami. Rektor podkreślił przy tym ogromną rolę, jaką odgrywa w tej dziedzinie opieka hospicyjna, oparta w znacznej mierze na wolontariacie, jednocześnie zauważając, że ochotnicza działalność w placówkach zajmujących się pomocą chorym stanowi ważną część przygotowania do zawodu lekarza.
W imieniu prorektora UJ ds. Collegium Medicum prof. Tomasza Grodzickiego, który dołączył do konferencji później, zebranych powitała prof. Beata Tobiasz Adamczyk z Zakładu Socjologii Medycyny UJ CM. Przypomniała ona, że tematyka tegorocznej konferencji jest dla prof. Grodzickiego niezwykle ważna, bowiem jako geriatra i nauczyciel akademicki zajmował się m.in. zagadnieniami komunikacji z pacjentem. Prof. Tobiasz Adamczyk przybliżyła również zebranym kierowany przez siebie program badawczy ATHLOS, dotyczący zdrowia osób starszych. Następnie głos zabrała prezes zarządu Hospicjum św. Łazarza w Krakowie dr Jolanta Stokłosa, która w krótkim powitalnym wystąpieniu mówiła m.in. o problemie dostępności do opieki u kresu życia w Polsce i na świecie.
Wykład inauguracyjny, zatytułowany "Otwartość rozmowy i lecząca moc słowa", wygłosiła psycholog z Uniwersytetu Jagiellońskiego prof. Maria Kielar-Turska. Dotyczył on roli języka, a także niewerbalnych aspektów komunikacji w relacjach międzyludzkich, ze szczególnym uwzględnieniem pomocy osobom chorym i cierpiącym. W czasie wykładu omówione zostały dwie podstawowe funkcje języka – reprezentacyjna (budowanie i nieustanne transformowanie obrazu świata) oraz komunikacyjna. Szczególną uwagę prelegentka poświęciła kompetencji komunikacyjnej oraz rozmaitym regułom komunikacji i ich zastosowaniu w kontakcie z pacjentem.
Główna część konferencji składała się z trzech sesji tematycznych, dotyczących komunikacji z chorym, komunikacji z rodziną pacjenta oraz kulturowej wieloznaczności śmierci. Wydarzeniu towarzyszą warsztaty dotyczące różnych aspektów komunikacji z terminalnie chorymi i ich bliskimi.
