Od lipca w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie pacjenci mogą korzystać z tlenoterapii hiperbarycznej. Leczenie jest możliwe dzięki znajdującym się na wyposażeniu Zakładu Terapii Hiperbarycznej dwóm komorom hiperbarycznym, z których jedna może pomieścić nawet 10 osób. Z terapii można korzystać bezpłatnie w ramach kontraktu szpitala z NFZ.

Tlenoterapia hiperbaryczna (Hyberbaric Oxygen Therapy, HBOT) jest metodą leczenia, która polega na poddawaniu pacjenta działaniu mieszanin gazowych zawierających wysokie stężenia tlenu w warunkach zwiększonego ciśnienia wytwarzanego w komorze hiperbarycznej. Połączenie obu tych warunków, czyli oddychania 100% tlenem oraz 2,5-krotnego podwyższenia otaczającego ciśnienia,  sprawia, że tlen jest dostarczany do organizmu w ilości około 15 razy większej niż w warunkach oddychania powietrzem w ciśnieniu atmosferycznym.

- Zakres leczonych chorób jest szeroki. Wskazaniem są np. urazy ciśnieniowe (związane z nurkowaniem), powikłania pooperacyjne, zatrucia tlenkiem węgla, trudno gojące się rany i owrzodzenia czy problemy z antybiotykoterapią. Tlen pod ciśnieniem rozpuszcza się we krwi i to daje nam efekt leczenia tlenem hiperbarycznym. Taka jest idea leczenia - tłumaczy dr n. med. Tomasz Cieniawa, kierownik Zakładu Komór Hiperbarycznych.

Komora hiperbaryczna umożliwia nieinwazyjne i bezbolesne leczenie ciężko chorych pacjentów, u których konwencjonalne metody terapii nie przynoszą pożądanych efektów.

- To dla nas bardzo ważna inwestycja, ponieważ zapewnia kompleksową ofertę leczenie. Komory kosztowały ponad 8 mln złotych), a zostały zakupione w ramach zakupów inwestycyjnych budowy Nowej Siedziby Szpitala Uniwersyteckiego. Część została dofinansowana ze środków unijnych - podkreśla zastępca dyrektora SU ds. finansowych Bolesław Gronuś.

Wyposażenie zakładu umożliwia przeprowadzenie terapii tlenem hiperbarycznym z zastosowaniem różnych schematów (profili) leczenia,  a każdy z nich składa się z kilku etapów:

• kompresji, czyli sprężenia, polegającego na wypełnieniu komory powietrzem, podawanym pod ciśnieniem, zwykle do 2,5 razy większym niż atmosferyczne. Sprężeniu towarzyszy hałas oraz istotny wzrost temperatury wewnątrz komory. Wszystkie osoby znajdujące się wewnątrz komory muszą wyrównywać ciśnienie, stosując się do zaleceń personelu.
• pobytu pacjentów w warunkach zwiększonego stałego ciśnienia, w trakcie którego pacjenci oddychają 100% tlenem, dostarczanym przez indywidualne układy oddechowe. Oddychanie tlenem trwa godzinę wraz z dwiema kilkuminutowymi przerwami, podczas których pacjenci oddychają powietrzem.
• dekompresji, czyli rozprężenie polegająca na stopniowym zmniejszaniu ciśnienia w komorze do wartości ciśnienia atmosferycznego. Dekompresji towarzyszy hałas oraz spadek temperatury powietrza wewnątrz komory.