Wielkim sukcesem zakończył się udział studentów Wydziału Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w LXVII edycji konkursu im. Józefa Marcinkiewicza na najlepszą pracę studencką z matematyki, w którym zdobyli aż trzy nagrody oraz siedem wyróżnień. Konkurs jest organizowany od 1957 r. przez Toruński Oddział Polskiego Towarzystwa Matematycznego.
Pierwszą nagrodę zdobył Juliusz Banecki za pracę pt. "Extensions of k-regulous functions from two-dimensional varieties" napisaną pod opieką prof. dr. hab. Wojciecha Kucharza.
Dwie trzecie nagrody (ex aequo) trafiły w ręce Ramzena Dzhafarova za pracę pt. "On the invariance of the Łojasiewicz exponent" napisaną pod opieką dr hab. Macieja Denkowskiego, prof. UJ oraz Jędrzeja Hodora za pracę pt. "Forcing the week", która powstała pod opieką dr hab. Piotra Micka, prof. UJ.
Wyróżnienia otrzymali:
- Bartłomiej Stanisław Bychawski za pracę pt. "Constructions of graphs with any possible two-fold automorphism and automorphism groups"; opiekun: dr Tomasz Kowalczyk;
- Azur Đonlagić za pracę pt. "Numerical Computation of Periods on a Class of Calabi-Yau Manifolds"; opiekun: prof. dr hab. Sławomir Cynk;
- Filip Gawron za pracę pt. "Embeddings of finite abelian p-groups into the Nottingham group"; opiekun: dr Jakub Byszewski;
- Krzysztof Gołębiowski za pracę pt. "Moduły ciągłości"; opiekun: dr hab. Piotr Niemiec, prof. UJ;
- Michał Kudra za pracę pt. "Wpływ potęgowania Hadamarda na stabilność wielomianów w sensie Hurwitza"; opiekun: dr hab. Leokadia Białas-Cież, prof. UJ;
- Mateusz Nowak za pracę pt. "Nierówność Hadamarda"; opiekun: prof. dr hab. Piotr Tworzewski;
- Anatoli Shatsila za pracę pt. "Hyperelliptic genus 3 curves with additional involutions and Prym map"; opiekun: dr Paweł Borówka.
Patron nagrody - Józef Marcinkiewicz, studiował matematykę na Wydziale Matematyki i Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, gdzie w 1933 roku uzyskał magisterium. Doktoryzował się tamże w roku 1935 (promotor: Antoni Zygmunt), a dwa lata później został doktorem habilitowanym. Jesienią 1938 wyjechał na stypendium do Francji (Paryż), a potem do Anglii. W czerwcu 1939 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie w roku akademickim 1939/1940 miał objąć katedrę matematyki po Zdzisławie Krygowskim. Niestety uniemożliwił to wybuch wojny.
Józef Marcinkiewicz naukowo zajmował się analizą funkcjonalną, rachunkiem prawdopodobieństwa, teorią funkcji rzeczywistych, szeregami trygonometrycznymi, potęgowymi i ortogonalnymi, teorią aproksymacji, teorią funkcji zmiennej zespolonej. Opublikował 56 prac.
