Omar Al-Obaidi, student kierunku lekarsko-dentystycznego w Szkole Medycznej dla Obcokrajowców Wydziału Lekarskiego UJ CM i zdobywca dwóch statuetek w tegorocznej edycji konkursu INTERSTUDENT, opowiada o tym, jak trafił na Uniwersytet Jagielloński, co wyjątkowego widzi w Krakowie i jakie są jego plany na przyszłość.

Bartosz Zawiślak, Biuro Prasowe UJ: W swoim krótkim biogramie na stronie konkursu wspominałeś, że na Uniwersytecie Jagiellońskim znalazłeś się przypadkiem. Czy mógłbyś rozwinąć tę myśl?

Omar Al-Obaidi: Chciałem studiować w Europie Wschodniej, więc przejrzałem oferty uniwersytetów, które oferowały studia dentystyczne po angielsku. Okazało się, najwięcej było ich w Polsce. Złożyłem więc podania w kilku z nich i dostałem się na większość. W końcu wybrałem Kraków – miałem tu przyjaciół, a poza tym znałem to miasto z wcześniejszej wizyty. Bardzo mi się tu podobało. Uznałem, że Uniwersytet Jagielloński będzie najlepszym wyborem. I miałem rację!

Czy w Krakowie dostrzegasz coś, czego nie ma w żadnym innym mieście?

Nie wydaje mi się, żeby dało się wskazać jedną rzecz, której nie ma nigdzie indziej. Chodzi tu raczej o kombinację wszystkich czynników, które sprawiają, że Kraków jest wyjątkowy. Jest tego mnóstwo: bogata historia miasta, urokliwe kafejki i restauracje na Rynku i Kazimierzu, przyzwoity koszt utrzymania, świetne uczelnie, wesołe życie studenckie – i tak dalej.

Z tego, co udało mi się ustalić, jesteś z pochodzenia Irakijczykiem, ale wychowałeś się w Szwecji. Daje ci to unikatowe spojrzenie na świat, ponieważ miałeś osobistą styczność z kulturą zachodnią i bliskowschodnią. Jak te doświadczenia mają się do Polski? Łatwo było się zaaklimatyzować?

To nie do końca tak. Urodziłem się w Iraku. Kiedy miałem siedem lat, na parę miesięcy przeniosłem się do Syrii. Później mieszkałem trzy lata w Dubaju i rok w Jordanii. Potem znowu wróciłem do Dubaju, a następnie znów do Iraku, żeby wreszcie w wieku trzynastu lat zamieszkać w Szwecji. Po mniej więcej sześciu latach, w 2013 roku, zdecydowałem się przyjechać do Polski. Wszystkie te podróże i przeprowadzki uczyniły mnie człowiekiem, którym jestem dzisiaj, ukształtowały mój charakter. Nie było mi łatwo. Prawdę mówiąc, momentami było bardzo ciężko dostosować się do rzeczywistości. Ale dostarczyło mi to również wielu pozytywnych przeżyć, których niejedna osoba mogłaby pozazdrościć.

Jeśli chodzi o aklimatyzację, to pod pewnymi względami – kulturalnymi, społecznymi, architektonicznymi i tak dalej – Polska trochę przypomina mi Szwecję, a trochę Bliski Wschód. To dość dziwne, ale i wyjątkowe, bo sprawia, że czuję się jak w domu i przywołuje miłe wspomnienia.

Czy twoim zdaniem studenci zagraniczni są mile widziani na Uniwersytecie Jagiellońskim?

Uważam, że każdego studenta zagranicznego czeka tu bardzo ciepłe przyjęcie. Są tu młodzi ludzie z całego świata. To niesamowicie ułatwia poznawanie nowych kultur i zdobywanie przyjaciół.

Interesują cię tylko praktyczne aspekty stomatologii, czy również badania naukowe? A jeśli tak, to jakie?

Chociaż jestem bardziej zainteresowany praktyką niż teorią, bardzo chciałbym w przyszłości zająć się również badaniami naukowymi. W tym momencie zajmuję się problematyką estetyki zębów i plomb dentystycznych w Zakładzie Stomatologii Zachowawczej i Endodoncji. Studiuję również zagadnienia bioetyki w integracji międzykulturowej. Chciałbym móc poświęcić więcej czasu na badania naukowe, nie tylko dlatego, aby nabrać w tym doświadczenia, ale również dlatego, że dzięki nim można zdobyć ogromną wiedzę.

Z pewnością chciałbym połączyć w swoim życiu zarówno praktyczne, jak i teoretyczne aspekty stomatologii. Sądzę, że to najlepsza droga do tego, aby zostać dobrym dentystą. Zatem – jeśli przypadkiem czyta to jakiś profesor – byłbym zaszczycony, gdyby zaproszono mnie do uczestniczenia w projekcie naukowym!

Jakie są twoje plany na przyszłość? Wiem, że twoim głównym długofalowym planem jest utworzenie centrów dentystycznych w Szwecji, Polsce i Dubaju. Czy bierzesz pod uwagę jakąś alternatywę?

Zazwyczaj nie lubię snuć dalekosiężnych planów, bo moje życie jest pełne niespodzianek. Jest bardzo nieprzewidywalne. Ale to nie znaczy, że nie mam żadnego pomysłu na życie. W najbliższej przyszłości chciałbym oczywiście skończyć studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, wrócić do Szwecji i poszukać pracy w zawodzie. Daję sobie dwa lata na zastanowienie, w czym będę się specjalizował. Potem poszukam odpowiedniego miejsca do zrealizowania tej specjalizacji i skupię się na tym. Może poświęcę trochę więcej czasu na badania. Może nawet pomyślę o napisaniu pracy doktorskiej.

Natomiast jeśli chodzi o odległą przyszłość, to moim marzeniem jest stworzenie sieci klinik medycznych w różnych krajach świata, a najchętniej w Szwecji, Iraku, Dubaju i Polsce. Wiem, że to marzenie będzie bardzo trudne do spełnienia, ale w końcu nic nie jest niemożliwe. Chciałbym również uczestniczyć w misjach humanitarnych w Iraku – pomagać ludziom ubogim i ofiarom wojen. Jednak żeby móc tego dokonać, będę potrzebował doświadczenia i odpowiedniego zaplecza finansowego. Ale to wszystko przede mną. Na razie muszę skupić się na bardziej praktycznych sprawach, takich jak moje jutrzejsze zajęcia z polskiego.

Reportaż z tegorocznej gali konkursu INTERSTUDENT można przeczytać tutaj.
Zdjęcia z gali: Anna Wojnar.