12 kwietnia w auli Collegium Novum odbyło się uroczyste posiedzenie Senatu Uniwersytetu Jagiellońskiego zwołane z okazji odnowienia po 50 latach doktoratu prof. Antoniego Jackowskiego. Bohater dzisiejszej uroczystości jest znamienitym geografem, współtwórcą powojennej krakowskiej i polskiej szkoły geografii turyzmu, twórcą szkoły naukowej w zakresie geografii religii oraz badaczem historii polskiej geografii.

Uroczystego odnowienia doktoratu może dostąpić doktor Uniwersytetu Jagiellońskiego, który wyróżnił się w pracy dla najstarszej polskiej uczelni lub społeczeństwa. Odnowienie doktoratu następuje po upływie 50 lat od daty nadania stopnia doktora. Z wnioskiem o uhonorowanie w ten sposób prof. Antoniego Jackowskiego wystąpili profesorowie Wydziału Geografii i Geologii. Dziś otrzymał on dyplom odnowienia doktoratu w uznaniu za wieloletnią wyjątkową służbę dla uczelni, wyjątkowe osiągnięcia naukowe, tj. współtworzenie polskiej szkoły geografii turyzmu oraz stworzenie polskiej szkoły geografii religii, a także za wychowanie wielu pokoleń geografów.

Sylwetkę prof. Antoniego Jackowskiego przybliżyła w laudacji dr hab. Izabela Sołjan, prof. UJ z Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej. Jak podkreśliła, fascynacja geografią była i jest spirytus movens, mottem i drogą życia profesora Jackowskiego. Jego dziecinne i młodzieńcze marzenia o podróżowaniu i poznawaniu dalekich krajów z czasem przekształciły się w naukowe zainteresowania, które statystycznie można ująć dorobkiem liczącym niemal 450 publikacji. Laudatorka wspomniała również, że prof. Antoni Jackowski cieszy się niekwestionowanym autorytetem naukowym, zarówno wśród polskich geografów, jak i w środowisku międzynarodowym.

- Profesor nazywa geografię swoją miłością, daje temu wyraz nawet w pisowni, pisząc świadomie ten wyraz na ogół z dużej litery. To prawda, całe jego życie naukowe i zainteresowania koncentrowały się na geografii. Ale obserwując profesora przez lata, można tych miłości wskazać więcej. Pomijając życie prywatne, na pewno jest to nasza Alma Mater, Uniwersytet Jagielloński i Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej. Praktycznie całe swoje życie zawodowe związał z tą uczelnią, zdobywając tutaj kolejne stopnie i tytuły naukowe. Profesor jest prawdziwie dumny z bycia wychowankiem UJ i przynależności do wspólnoty akademickiej. Jest dumny z tego, co zrobił dla Uniwersytetu Jagiellońskiego i Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej - mówiła dr hab. Izabela Sołjan, prof. UJ.

I dodała: - Moim zdaniem, nie byłoby jednak tych wszystkich miłości, gdyby nie jedna, w moim odczuciu najważniejsza. Profesor po prostu lubi ludzi, lubi z nimi przebywać, wspierać, życzliwie towarzyszyć i pomagać. To, na co czasami skarży się, to właśnie zbyt rzadkie kontakty, milczący telefon, a w pandemii brak spotkań. Otwartość profesora Antoniego Jackowskiego na ludzi i ich problemy pozwalała mu przez lata budować interpersonalne relacje także z tymi, stojącymi niżej w hierarchii naukowej i zawodowej. W imieniu jego byłych doktorantów mogę powiedzieć, że właśnie ten brak dystansu i traktowanie nas po partnersku nie tylko wzmacniały nasze poczucie wartości, ale pozwoliły na nawiązanie koleżeńskich i przyjacielskich stosunków również między nami, które przetrwały do tej pory. I z tego miejsca pragnę gorąco za to podziękować naszemu promotorowi i mistrzowi. Pokazał nam drogę, na której ważne są osiągnięcia naukowe i służenie nauce, ale na drodze tej zawsze ważne były też ogólnoludzkie wartości, przyjaźń, koleżeństwo, opowiadanie się po stronie dobra i wrażliwość na drugiego człowieka. Nabiera to szczególnego wymiaru w dzisiejszym, ogarniętym wojnami świecie, kiedy polityka i ekonomia wydają się często wypierać człowieczeństwo, dlatego tym bardziej dziękujemy mu za jego postawę.

Prof. Antoni Jackowski w swoim wystąpieniu przyznał, że dziś w auli Collegium Novum zasiadły 3 osoby, które 17 kwietnia 1971 roku były obecne na publicznej obronie jego rozprawy doktorskiej - żona Danuta, dr Maria Baranowska-Janota i brat Tadeusz. O tym, że zostanie geografem, zdecydował po lekturze książki "Wyprawy polarne. Historia i zdobycze naukowe" autorstwa znanego polskiego polarnika Antoniego Bolesława Dobrowolskiego. Jednak okres studiów, oprócz zdobywania wiedzy geograficznej, był dla prof. Antoniego Jackowskiego czasem obcowania z kulturą, która wybuchła po październikowej odwilży w 1956 roku. Był współzałożycielem teatru studenckiego na UJ. Zagrał w 2 spektaklach.

- Pod koniec 1957 roku stanąłem przed problemem wyboru dalszej drogi życiowej, czy kontynuować młodzieńcze marzenia związane z teatrem, czy ukończyć studia i poświęcić się pracy naukowej. Wybrałem drugi wariant. Zapisałem się na seminarium magisterskie profesora Antoniego Wrzoska, którego uważam do dziś za mojego mistrza. Profesor w znacznym stopniu ukształtował moją osobowość naukową. Studia ukończyłem z wyróżnieniem w 1959 roku. Dostałem list pochwalny od ówczesnego rektora UJ prof. Stefana Grzybowskiego i, co było częste w stosunku do młodych, propozycję zapisania się do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Odmówiłem tej nęcącej propozycji, co skutkowało nieotrzymaniem asystentury w instytucie. Po powrocie z wojska dzięki staraniom profesora Wrzoska otrzymałem pracę w Bibliotece Jagiellońskiej, w której pracowałem 7 lat, aktywnie uczestnicząc w przypadającym na tamte lata jubileuszu 600-lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego - mówił prof. Antoni Jackowski.

Jak przyznał, szczególnym dniem w jego życiorysie był 1 października 1972 roku, kiedy to rozpoczął pracę w Instytucie Geografii. Zdał sobie wówczas sprawę, że w jego życiu "stało się coś niezwykłego, bo spełniły się długoletnie marzenia". - W realizacji moich marzeń zawodowych bardzo pomogli mi wspaniali sprzymierzeńcy. Dawny budynek Instytutu Geografii, mieszczący się w Arsenale Władysława IV przy ulicy Grodzkiej 64, przez kilkadziesiąt lat stał się moim drugim domem. W nim uzyskałem magisterium, kolejne stopnie i tytuły naukowe. Tutaj zostałem wybrany dziekanem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi oraz trzykrotnie dyrektorem Instytutu Geografii - dodał prof. Jackowski.