Profesor obchodzi jubileusz 80-lecia urodzin. Z tej okazji 4 marca w sali im. Karola i Karoliny Lanckorońskich Collegium Iuridicum w Instytucie Historii Sztuki UJ odbyło się spotkanie, podczas którego Jubilat uhonorowany został medalem "Plus ratio quam vis".

Uroczystość poprzedziła promocja książki „Collegium Iuridicum". Historię budynku, przemiany jego architektury oraz losy osób z nim związanych przybliżyli współautorzy wydawnictwa (wraz z Marcinem Szymą, Agatą Dworzak i Wojciechem Bałusem) - prof. Stanisław Sroka i dr hab. Andrzej Betlej. Książka ukazała się jako 11. tom wydawanej od 2009 roku serii opisującej historie obiektów zabytkowych uniwersytetu, o czym przypomniał na wstępie prof. Andrzej Chwalba. Spotkanie prowadziła dyrektor Instytutu Historii Sztuki UJ dr hab. Teresa Rodzińska-Chorąży.

"Świat się zmienia, zmienia się uniwersytet, ale niezmienna pozostaje nasza dewiza - plus ratio quam vis, o której niestety nie zawsze pamiętamy w naszym codziennym życiu. Są jednak ludzie, którzy całym swoim życiem udowadniają, że ta maksyma jest słuszna. Za to dzisiaj dziękujemy profesorowi Małkiewiczowi" - powiedział rektor UJ prof. Wojciech Nowak wręczając medal Jubilatowi. Towarzyszyli mu prorektor UJ ds. badań naukowych i funduszy strukturalnych prof. Stanisław Kistryn oraz dziekan Wydziału Historycznego prof. Jan Święch.

Z kolei z rąk dyrektora Muzeum Narodowego w Krakowie dr. hab. Andrzeja Betleja, prof. Małkiewicz otrzymał medal honorowy przyznany przez kapitułę muzeum.

Ciekawą niespodziankę przygotowali przyjaciele i współpracownicy Profesora - przebrani w kostiumy utworzyli żywy obraz naśladujący "Apoteozę Ludwika XIV" autorstwa Charlesa Le Bruna, który zatytułowali „Apoteoza prof. Małkiewicza". Do pozowania z "palmami męczeństwa" dali się namówić także zgromadzeni goście. Spotkanie uświetnił występ Chóru Akademickiego UJ Camerata Jagellonica.

Profesor Adam Małkiewicz urodził się 4 lutego 1936 roku. W swojej długiej karierze uniwersyteckiej pełnił trzykrotnie funkcję dyrektora Instytutu Historii Sztuki w latach 1979-1982, 1991-1994 i 2002-2005. W latach 1989-2006 pełnił funkcję Kierownika Zakładu Historii Sztuki Nowożytnej IHS UJ. Na przełomie lat 80. i 90. XX w. nadzorował prace remontowo-konserwatorskie w Collegium luridicum oraz proces adaptacji budynku dla potrzeb Instytutu Historii Sztuki. Ponadto w latach 1992-1996 był wicedyrektorem Muzeum Narodowego w Krakowie, a także członkiem Zarządu Stowarzyszenia Historyków Sztuki.

Jest wieloletnim członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, wykłada historię sztuki na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II, kieruje Komisją Historii Sztuki Polskiej Akademii Umiejętności. Podczas swojej działalności dydaktycznej wypromował na Uniwersytecie Jagiellońskim 98 magistrów oraz 6 doktorów.

Główną specjalnością naukową Profesora jest historia i teoria architektury nowożytnej. W jego dorobku znajduje się ponad 100 prac opartych na rygorystycznej logicznie interpretacji dokumentów i źródeł materialnych, napisanych klarownym i zwięzłym językiem, zachowujących pełną aktualność przez dziesięciolecia. Najważniejsze tytuły pośród nich to: "Kościół ss. Piotra i Pawia w Krakowie - dzieje budowy i problem autorstwa", "Kościół Jezuitów; Kościół Franciszkanów", Teoria architektury w nowożytnym piśmiennictwie polskim" (1976), "Teoria et praxis. Studia z dziejów sztuki nowożytnej i jej teorii" (2000), "Rzym a barokowa architektura Krakowa" (2003). Za swoje zasługi był wielokrotnie odznaczany: w 1983 r. Złotym Krzyżem Zasługi, w roku 2006 Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a także w latach 2006 i 2007 Nagrodą Rektora UJ.