26 marca w Sztokholmie zmarł Tomas Tranströmer - wybitny szwedzki poeta, laureat nagrody Nobla, doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. O śmierci pisarza i tłumacza poinformował członek Akademii Szwedzkiej, która w 2011 r. uhonorowała twórcę literacką nagrodą Nobla za "skondensowane, przezroczyste obrazy dające nam świeży dostęp do rzeczywistości". Miał 83 lata.

12 września 2014 r. podczas uroczystości w Villi Nedre Manilla w Sztokholmie ten jeden z najlepiej znanych i najchętniej czytanych współczesnych szwedzkich poetów został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Śląskiego.

Tytuł doktora honoris causa stanowi największe wyróżnienie, jakie może ofiarować Uniwersytet. Jest on nadawany ludziom wielkiego formatu i międzynarodowego wymiaru w uznaniu ich ogromnych zasług dla rozwoju nauki, kultury, cywilizacji. – mówił podczas tamtego spotkania rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego prof. Wojciech Nowak.

"Bohater dzisiejszej uroczystości napisał, że „piękno można dostrzec tylko przelotnie z boku" (Pod ciśnieniem). Nie jest ono więc dane – również poeta musi go poszukiwać i je odkrywać. Odkrywa je dla nas i łączy według formuły Johna Keatsa „Piękno jest prawdą, prawda pięknem!" W istocie podążamy więc tą samą drogą. My, naukowcy, parę kroków za poetami, gdyż prawdy naukowe czasem się dewaluują, zaś prawda poetycka jest odporna na erozję. Tak więc wspólnota akademicka potrzebuje poetów, którzy do prawdy i piękna intuicyjnie znajdują najprostszą drogę i najtrafniejszą dla nich formułę. Będzie więc ona dla nas  drogowskazem i dlatego, Drogi Tomasie, jesteśmy wdzięczni i zaszczyceni, że zechciałeś przyjąć zaproszenie do wspólnoty naukowej Uniwersytetu Jagiellońskiego". – z laudacji na temat dorobku Tomasa Tranströmera dr hab. Magdaleny Wasilewskiej-Chmury z Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Twórczość Tomasa Tranströmera została przetłumaczona na ponad 60 języków. W Polsce ukazały się takie zbiory wierszy, jak "Moja przedmowa do ciszy" (1992), "Muzeum motyli" (1994), "Gondola żałobna" (1996), "Późnojesienny labirynt" (1997), "Niebieski dom" (2000), "Podsłuchany horyzont" (2005).

fot. Andrzej Markiewicz