5 grudnia w auli Collegium Novum UJ odbyło się spotkanie poświęcone prof. Franciszkowi Ziejce, podczas którego zaproszeni naukowcy zaprezentowali postać byłego rektora UJ jako wszechstronnego uczonego, którego sukcesy i zainteresowania naukowe przekraczały granice uprawianej przez niego na co dzień historii literatury XIX wieku, a przy tym nie ograniczały jego bardzo aktywnej roli w kreowaniu współczesnego uniwersytetu.
Otwierający spotkanie rektor UJ prof. Jacek Popiel zauważył, że trzy lata, które upłynęły od śmierci prof. Ziejki, dały wszystkim szansę spojrzenia z szerszej perspektywy na jego spuściznę, zarówno na to, co pozostawił po sobie jako badacz, jak i to, czego dokonał jako jeden z najbardziej zasłużonych rektorów we współczesnych dziejach UJ. Prof. Popiel przypomniał, że jako wybitny naukowiec, prof. Ziejka całe życie poświęcił badaniom historii literatury XIX i XX wieku oraz przemianom kulturowym zachodzącym w tym okresie, ale także historii Krakowa, jako centrum życia duchowego Polski.
- Jest to tylko część refleksji o prof. Ziejce. Wywodzę się z pokolenia, które obserwowało go najpierw jako młodego naukowca, później dyrektora Instytutu Filologii Polskiej, dziekana Wydziału Filologicznego, następnie przez dwie kadencje prorektora uniwersytetu i przez kolejne dwie kadencje rektora UJ – mówił prof. Popiel.
- Nasze dzisiejsze spotkanie jest inauguracją czegoś, co jesteśmy winni profesorowi Ziejce. Jest uczonym, którego wybitność wiąże się z tym, co jest istotą humanistyki uprawianej w Uniwersytecie Jagiellońskim. Mam na myśli bardzo umiejętne łączenie znakomitej, wywodzącej się ze szkoły XIX-wiecznej, tradycji historii literatury i kultury z nowoczesnością – mówił dziekan Wydziału Polonistyki UJ prof. Jarosław Fazan. W jego opinii można wskazać trzech badaczy, którzy mieli ogromny wpływ na prof. Ziejkę. Po pierwsze, był on uczniem i kontynuatorem formacji duchowej, intelektualnej i społecznej prof. Stanisława Pigonia. Obaj byli przedstawicielami "chłopskich synów", którzy tworzyli humanistykę zaangażowaną w sprawy społeczne i narodowe. Po drugie, jako badacza XIX-wiecznej literatury i kultury, inspirował go prof. Kazimierz Wyka, który miał ogromny wpływ na ukształtowanie współczesnej polonistyki. Po trzecie, należy wymienić promotora doktoratu Franciszka Ziejki, prof. Henryka Markiewicza, dzięki któremu uformowało się wielkie pokolenie literaturoznawców, wśród których prof. Ziejka był najmłodszy. Otaczały go takie osobowości jak profesorowie Jan Błoński, Tadeusz Bujnicki, Ewa Miodońska-Brookes, Marta Wyka.
- Profesor Ziejka w sposób niezwykły badał odzwierciedloną w krajowej literaturze XIX wieku polską świadomość narodową, nowoczesną mentalność. Jeśli dziś ważnym wydarzeniem literackim, kulturalnym i naukowym jest tzw. zwrot chłopski, to Franciszek Ziejka kilkadziesiąt lat temu był już w punkcie, w którym nauka dopiero dzisiaj odkrywa swoje miejsce – stwierdził prof. Fazan, nawiązując do pracy z 1984 roku pt. "Złota legenda chłopów polskich". Podkreślał, że badania literatury prowadzone przez prof. Ziejkę poświęcone były w znacznej mierze tradycji i losowi społecznemu polskiego ludu, ale poświęcił się także zgłębianiu dziejów Krakowa, jako ośrodka kulturalnego, literackiego i politycznego. Innym polem jego zainteresowań były stosunki polsko-francuskie. Przecierał też szlaki na obszarze dzisiaj zinstytucjonalizowanym i nazywanym glottodydaktyką – był nauczycielem języka i kultury polskiej we Francji i Portugalii.
Wystąpienia naukowe w trakcie sesji zatytułowanej "Wśród ludzi i książek. Franciszek Ziejka – rektor i uczony" wygłosili: prof. Iwona Węgrzyn ("Profesor Ziejka jako badacz XIX wieku"), prof. Anna Czabanowska-Wróbel (">Wesele< w kręgu mitów (młodo) polskich") i prof. Tomasz Bilczewski ("Franciszek Ziejka - Rektor").
