Wybitny filozof, poruszający się w swojej pracy badawczej w obszarach ontologii, filozofii wartości, estetyki, filozofii człowieka i historii filozofii, doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także Akademii Muzycznej w Katowicach oraz laureat Lauru Jagiellońskiego obchodzi 90. urodziny. Tej rocznicy poświęcona była uroczystość, która 19 czerwca odbyła się w Auli Collegium Novum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

- Profesor Władysław Stróżewski był niezmienny w swoich postawach i zawsze przekonany o tym, że to, co jest najważniejsze w kształtowaniu kolejnych pokoleń absolwentów UJ, to przekazywanie nie tylko wiedzy, ale i wzorców, które powinny być obecne w naszym życiu niezależnie od tego, gdzie będzie się ono realizowało, na uczelni, czy poza nią – mówił rektor UJ prof. Jacek Popiel, który otwierał spotkanie.

Jak zaznaczył prof. Karol Tarnowski w wygłoszonej laudacji, prof. Władysław Stróżewski jest najwybitniejszym żyjącym polskim filozofem, przedłużającym linię znaczoną takimi nazwiskami, jak Kazimierz Twardowski, Kazimierz Ajdukiewicz, Tadeusz Kotarbiński, Tadeusz Czeżowski, Roman Ingarden, Henryk Elzenberg, Władysław Tatarkiewicz, Stefan Swieżawski, Barbara Skarga, Leszek Kołakowski, Józef Tischner i kilku innych. Wszyscy oni są intelektualistami najwyższej próby, świadczącymi o obecności polskiej myśli w dziejach filozofii europejskiej. Władysław Stróżewski wpisuje się w tę listę na pełnych prawach. Jest filozofem wyjątkowo wszechstronnym, o umyśle niezwykle precyzyjnym i wielkim poczuciu odpowiedzialności za myśl i słowo. Jego genealogia filozoficzna sięga za pośrednictwem ks. Jerzego Klingera  prawosławnej teologii greckiej poprzez znakomicie przyswojony tomizm szkoły lubelskiej, dialektykę Hegla i przede wszystkim ontologię fenomenologiczną Romana Ingardena.

- Obszar zainteresowań Stróżewskiego jest ogromny: pisał o racjonalizmie i metaracjonalizmie, o metafizyce i ontologii, o metafizyce i dialektyce, poszerzając horyzont europejskiego racjonalizmu o to, co rozumowi wąsko pojętemu się wymyka, a co znajduje swój wyraz w sztuce i religii; pojęcie tajemnicy, tak nielubiane przez filozofów, ma swoje miejsce w słowniku Stróżewskiego – podkreślał laudator.

- Najważniejszym tematem filozofii Stróżewskiego jest bez wątpienia metafizyka. Stróżewski potrafił tchnąć w metafizykę klasyczną, zwłaszcza tomistyczną, nowego ducha, pokazać aktualność nieprzedawnionych analiz metafizyki tomistycznej i jej związków z ontologią. Równocześnie, jako uczeń Ingardena, Stróżewski czuje się fenomenologiem, ale także – poprzez Hegla – dialektykiem; najbardziej bodaj systematyczna książka Stróżewskiego nosi tytuł „Dialektyka twórczości”, w której łączą się wspaniale wszystkie główne wątki jego filozofii: metafizyka z naczelną problematyką bytu i nicości, dialektyka, filozofia twórczości artystycznej i oczywiście problematyka wartości, które twórczość artystyczna zakłada. Stróżewski wydał także cenny podręcznik „Ontologia” omawiający kluczowe zagadnienia ontologiczne i metafizyczne zarazem. Lecz najważniejsze książki Władysława Stróżewskiego  to „Dialektyka twórczości”, a także zbiory bardzo istotnych tekstów, takie jak, „Istnienie i sens”, „Istnienie i  wartości”, „Logos, wartość, miłość”, „W kręgu wartości”, „Wokół piękna”, „O wielkości” – mówił prof. Karol Tarnowski, który zaznaczył również, że osobnym, ogromnym obszarem pisarstwa filozoficznego Stróżewskiego jest dziedzina sztuki i wartości, w szczególności wartości estetycznych.

Wspominając obszary publicznej działalności Jubilata, prof. Tarnowski wspomniał o redakcji „Znaku”, w którym Stróżewski publikuje od 1958 roku, ale podkreślił, że głównym polem publicznej działalności Stróżewskiego był uniwersytet. Wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale także m.in. na Akademii Muzycznej oraz na Akademii Ignatianum w Krakowie.

- Nie ukrywam radości i satysfakcji, że pewne rzeczy zostały dostrzeżone, zwłaszcza spośród tych, na których zależało mi najbardziej – aby uprawiać filozofię rzetelnie, mówić o niej w sposób zrozumiały i pociągać ludzi do przekonania, że warto filozofować – mówił, dziękując za słowa uznania, prof. Stróżewski.

- Bycie profesorem filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim, to jest nie tylko wielki zaszczyt, ale wielkie szczęście. Wszystko jedno, czy nazwiemy to darem od losu, czy od Boga - stwierdził Jubilat.

W dalszej części uroczystości prof. Agnieszka Kijewska z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego wygłosiła wykład zatytułowany „Pomiędzy dziełem sztuki a logosem: Dionizy Areopagita, Edyta Stein i Władysław Stróżewski o czytaniu symboli.” W odsłonie artystycznej spotkania zebrani usłyszeli utwory Fryderyka Chopina i Johanna Brahmsa w wykonaniu Joanny Konarzewskiej (skrzypce) i Ireneusza Boczka (fortepian). Wiersze Cypriana Kamila Norwida przedstawiła prof. Dorota Segda, rektor Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie.