Prof. Zbigniew Chłap – specjalista w dziedzinie patomorfologii i patofizjologii – otrzymał medal Plus ratio quam vis. Uroczystość wręczenia odbyła się 11 kwietnia podczas zebrania Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego, w 90. rocznicę urodzin Profesora.
„W uznaniu zasług za wieloletnią wyjątkową służbę dla uczelni, wychowanie kilku pokoleń lekarzy, ważne badania naukowe w dziedzinie patologii oraz szeroką działalność społeczną” – czytamy w uzasadnieniu przyznania medalu, który – w imieniu rektora UJ – wręczył prof. Maciej Małecki, dziekan Wydziału Lekarskiego UJ CM.
Gości przybyłych do siedziby TLK przywitał prof. Igor Gościński, przewodniczący TLK, który wraz z prof. Kaliną Kawecką-Jaszcz z Instytutu Kardiologii WL UJ CM prowadził uroczyste zebranie. Postać prof. Chłapa przedstawił zebranym dr hab. Piotr Kopiński, prof. Krakowskiej Akademii im. Adama Frycza-Modrzewskiego.
Zbigniew Chłap urodził się 8 kwietnia 1928 r. w Dąbrowie Górniczej, studia na Wydziale Lekarskim UJ/AM odbył w latach 1947-1952, a pracę w Zakładzie Patomorfologii AM rozpoczął jeszcze jako student. Przeszedł tu przez wszystkie stopnie kariery akademickiej – od młodszego asystenta, kierownika Zakładu Patofizjologii, zastępcy dyrektora Instytutu Patologii do kierownika Międzywydziałowej Katedry Patofizjologii. W latach 1991-1993 był dziekanem Wydziału Lekarskiego UJ/AM. Specjalista II stopnia z patomorfologii i patofizjologii, uzupełniał wykształcenie zarówno w kraju – w Instytucie Onkologii w Warszawie (1960), jak i zagranicą, w Paryżu – w Instytucie Rakowym (1963) i Instytucie Onkologii (1965). Wiedzę i doświadczenie wykorzystał, organizując Międzykatedralną Pracownię Biologii Nowotworów i Centralną Pracownię Cytologii przy Zakładzie Anatomii Patologicznej.
Był opiekunem naukowym wyprawy naukowo-poznawczej studentów „Mahreb 1976” w Oranie.
Autor ponad 180 publikacji z zakresu patomorfologii klinicznej i eksperymentalnej, m.in. Patomorfologia zmian wywołanych zakażeniem onkotwórczym wirusem polyoma (1963), Infekcje wirusowe w patologii eksperymentalnej i klinicznej (1968), Pylice i choroby proliferacyjne płuc (1993), multimedialny Atlas cytopatologii chorób miąższowych płuc (2001), a także publikacji w naukowych czasopismach krajowych i zagranicznych dotyczących etyki lekarskiej, bioetyki, ekologii, historii medycyny.
Szczególnie zasłużył się jako prezes Stowarzyszenia „Lekarze Nadziei” działającego charytatywnie na terenie Polski i poza jej granicami. Papież Jan Paweł II mianował pProfesora członkiem Acadaemia pro Vita, watykańskiego towarzystwa naukowego założonego w celu prowadzenia studiów nad zagadnieniami dotyczącymi obrony życia.
