Początek i koniec to dwa najbardziej znamienne aspekty w perspektywie zbiorowej, historycznej czy doświadczeń jednostkowych. Niekiedy wydarzenia te mają charakter traumatyzujący, ale też sygnalizować mogą kwestie zgoła odmienne.
Tym, co łączy początek i koniec jest nie tylko inicjalizacja i finalizacja określonych wydarzeń, przedsięwzięć, cywilizacji, kultur, istnień etc., lecz także pamięć o nich, funkcjonująca w obiegu globalnym lub tylko pamięci indywidualnej. Pamięć zresztą pozostaje – zwłaszcza, jak się wydaje, w dobie postprawdy – gwarantem tożsamościowej prawomocności świadectwa, także dziennikarskiego i reporterskiego, stającego przed niełatwym wyborem między sumiennym świadczeniem o zastanych faktach a potrzebą ich fikcjonalizacji dla potrzeb czytelniczych. Pamięć o początku i końcu jest wreszcie także i miejscem, stwarzającym przestrzeń do spotkań różnych czasów, różnych etnosów, różnych doświadczeń i różnych tożsamości. Mając na uwadze wszystkie te głosy, rozproszone w dyskursach kształtujących ponowoczesną świadomość kulturową, Organizatorzy konferencji zachęcają do podjęcia rozważań, proponując refleksję nad następującymi tematami:
- początek i koniec w wizjach kulturowych (literatura, film, serial, komiks, gry wideo, muzyka);
- koncepcje początku i końca w filozofii, sztuce, naukach przyrodniczych – perspektywa historyczna i ponowoczesna;
- cywilizacja wobec końca i początku;
- początek i koniec w doświadczeniu jednostkowym (indywidualnym – rodzina, relacje bliskości, romanse, biografie, autobiografie etc.);
- odnowa, rewitalizacja, nowy początek;
- pamięć miejsc końca i początku;
- wspomnienia i narracje wspomnieniowe (intymistyka, dzienniki, pamiętniki etc.);
- kulturowe praktyki zapominania i przypominania, postpamięć;
- dyskursy pamięci o końcu lub/ początku;
- pamięć zbiorowa, społeczna i jednostkowa;
- historyczne i fikcjonalne narracje początku i końca;
- mity i legendy;
- narracje kryzysu;
- historie rodowe;
- polityka, władze, demokracje, reżimy, tyranie – początki i końce;
- wizje apokalipsy i estetyki postapokalipsy;
- światy powstające z gruzów;
- epidemie, katastrofy.
Niezależnie przyjmowane będą również studia szczegółowe (case studies) z wykorzystaniem wybranej metodologii mono- lub interdyscyplinarnej.