"W tym budynku, w styczniu 1896 roku profesor Karol Olszewski wykonał pierwsze polskie badania rentgenowskie dając początek polskiej radiologii" - przypomina napis widniejący na tablicy upamiętniającej osobę i działalność wybitnego chemika i kriogenika. Jej uroczystego odsłonięcia dokonano w środę 1 czerwca. Nową tablicę autorstwa prof. Jerzego Nowakowskiego z krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych wmurowano w elewację Collegium Wróblewskiego.

- Nauka bez reszty wypełniała jego życie, niewiele miejsca zostawiając na życie prywatne. Nie założył rodziny. Nawet swoje oszczędności przekazał pośmiertnie na rozwój badań naukowych w dziedzinie kriogeniki. Był człowiekiem o szerokich horyzontach dlatego od razu zrozumiał wagę odkrycia Roentgena. Dzięki niemu w murach Uniwersytetu Jagiellońskiego narodziła się polska radiologia - wspomina wybitną postać prof. Wojciech Nowak, rektor UJ.

Za uhonorowanie dokonań wielkiego naukowca, jakim był Karol Olszewski w dziedzinie radiologii, władzom UJ podziękował prezes Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego prof. Marek Sąsiadek. Przyznał, że dla środowiska radiologicznego kultywowanie tradycji i podkreślanie faktu, że polska radiologia rozpoczęła działalność jako jedna z pierwszych na świecie jest niezwykle ważne.

- Warto podkreślić, że pierwszym Polakiem wykonującym badania radiologiczne był naukowiec zajmujący się chemią, a także fizyką. Jest to tym bardziej istotne, że znajomość praw fizyki jest niezwykle ważna w zrozumieniu zjawisk występujących w diagnostyce obrazowej, a wręcz w codziennej pracy radiologa - mówi.

Karol Olszewski urodził się 29 stycznia 1846 r. we wsi Broniszów pod Tarnowem w rodzinie ziemiańskiej. W latach 1866-1871 studiował chemię na UJ. Następnie kontynuował naukę w Heidelbergu. Nominację na profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1876 roku.

W 1883 roku, wspólnie z profesorem fizyki Zygmuntem Wróblewskim, rozpoczął badania nad skraplaniem tzw. gazów trwałych, otrzymując ciekły tlen, azot i tlenek węgla w stanie statycznym. W następnym roku dokonał skroplenia wodoru w stanie dynamicznym oraz wyznaczył jego parametry krytyczne. W 1890 r. skonstruował aparaturę do skraplania gazów pozwalającą na wylewnie skroplonego gazu i przez pewien czas osiągał najniższą na świecie temperaturę (-225°C). Sławę wybitnego kriogenika uzyskał dzięki badaniom nad skraplaniem i zestalaniem gazów oraz badaniem ich właściwości w niskich temperaturach. Konstruował aparaty do skraplania powietrza i wodoru nabywane przez wiele laboratoriów w Europie i USA.

Zajmował się również analizą wód mineralnych, studziennych i rzecznych dla Krakowa i okolic. Był chemikiem sądowym. Wspólnie z prof. Alfredem Obalińskim wykonał pierwsze na ziemiach polskich kliniczne zdjęcie rentgenowskie (1896 r.). Był kierownikiem I Zakładu Chemicznego UJ (1891-1915), członkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, członkiem Praskiej Akademii Umiejętności, przewodniczącym III Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Akademii Umiejętności i członkiem honorowym wielu towarzystw naukowych.

W okresie profesury Karola Olszewskiego chemia na Uniwersytecie Jagiellońskim osiągnęła światowy poziom, a on sam międzynarodową sławę. Był dwukrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki (1904 i 1913) oraz do Nagrody Nobla w dziedzinie chemii (1913).

W swoim testamencie zapisał 140 tys. koron na popieranie badań w dziedzinie niskich temperatur. Jego skraplarki i przyrządy stanowiły narodziny Muzeum Zabytków Przyrodniczych UJ, obecnego Muzeum UJ w Collegium Maius. Zmarł 25 marca 1915 r. w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim.