Muzeum Historyczne Miasta Krakowa (MHMK) po raz 6. przyznało Medale św. Krzysztofa. Placówka honoruje i wyróżnia nimi osoby, instytucje i firmy, które wspierają ją finansowo i organizacyjnie, służą doradztwem merytorycznym, by przekazywać naszym następcom niepowtarzalne dziedzictwo Krakowa. W tym roku wśród wyróżnionych jest prof. Dariusz Kosiński z UJ. Uroczystość wręczenia odznaczeń odbyła się 2 czerwca w sali Fontany Pałacu Krzysztofory.
W kategorii wsparcie merytoryczne Medal św. Krzysztofa przyznano prof. Dariuszowi Kosińskiemu z Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, badaczowi polskiej tradycji teatralnej i performatywnej współczesnych przedstawień i dramatów społecznych, w uznaniu zasług w wieloletnim wspieraniu naukowym realizacji szeregu projektów muzealnych - wystaw i wydawnictw poświęconych teatrowi krakowskiemu, za udział w pracach Rady Programowej nowego Muzeum Teatralnego, a także za udział w sesjach i debatach naukowych organizowanych przez MHMK.
W pozostałych dwóch kategoriach wsparcie finansowe oraz kultywowanie krakowskich tradycji i obyczajów narodzono odpowiednio Kompanię Kuflową - Jarczyński, Bartczak S.C. i Towarzystwo Strzeleckie "Bractwo Kurkowe" w Krakowie.
Medal św. Krzysztofa przyznawany jest od 6 lat. W każdej z poprzednich edycji jego laureatami byli pracownicy naukowi Uniwersytetu Jagiellońskiego: prof. Andrzej Chwalba (2011), prof. Czesław Robotycki (2012), prof. Krzysztof Zamorski (2013), prof. Aleksander Skotnicki (2014), a w ubiegłym roku profesorowie Franciszek Ziejka i Jerzy Wyrozumski. Autorem medalu jest prof. Karol Badyna, artysta i rzeźbiarz z Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.
Dariusz Kosiński jest profesorem zwyczajnym w Katedrze Performatyki Wydziału Polonistyki UJ. Zajmował się historią i teorią sztuki aktorskiej XIX wieku. W latach 2005-2008 kierował projektem badawczym Polskie piśmiennictwo teatralne XIX wieku, którego efektem jest między innymi redagowana przez niego seria o tej samej nazwie. Przez kilka lat zajmował się badaniami nad swoistością polskiej tradycji teatralnej i performatywnej, czego efektem są książki Polski teatr przemiany oraz autorska synteza dziejów przedstawień Teatra polskie. Historie Obecnie rozwija te badania w kierunku analiz współczesnych przedstawień i dramatów społecznych. Odrębny przedmiot jego badań zajmuje twórczość i idee Jerzego Grotowskiego. Jest autorem popularnej biografii artysty Grotowski. Przewodnik, a niedawno wydał monografię poświęconą trzem z jego przedstawień z początku lat 60. Grotowski. Profanacje. Niebawem w Wydawnictwie UJ ukaże się jego najnowsza książka Performatyka. W(y)prowadzenia.
W latach 2010-2013 był dyrektorem programowym Instytutu im. J. Grotowskiego we Wrocławiu. Należał do zespołu redakcyjnego Tekstów zebranych Jerzego Grotowskiego. Zajmuje się także interpretacją dramatu. Wspólnie z Ireneuszem Guszpitem przygotował edycje pism teatralnych Juliusza Osterwy. Od ponad roku pełni funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Jest także wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych oraz przewodniczącym Komisji Artystycznej Konkursu na Wystawienie Dzieł Polskiej Literatury Dawnej "Klasyka Żywa".
