Wybitny lekarz psychiatra i psychoterapeuta, nauczyciel psychoanalizy, superwizor, autor wielu książek, podręczników i publikacji, profesor nauk medycznych. Związany z Akademią Medyczną w Krakowie, następnie z Uniwersytetem Jagiellońskim - Collegium Medicum. Jeden z pionierów psychoterapii w Polsce.
Jerzy Aleksandrowicz urodził się 7 lipca 1936 r. Jako dziecko wraz z rodzicami uciekł z krakowskiego getta. Po wojnie ukończył II LO im. króla Jana III Sobieskiego, potem studia w Akademii Medycznej w Krakowie (1958) i studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim (1965).
Pracę zawodową rozpoczął w 1959 r. - początkowo w Szpitalu Psychiatrycznym w Jarosławiu, a następnie - od listopada 1959 r. w Klinice Psychiatrycznej krakowskiej Akademii Medycznej jako asystent lecznictwa. W 1962 r. uzyskał I stopień, a trzy lata później II stopień specjalisty w zakresie psychiatrii. W roku 1964 rozpoczął pracę jako asystent naukowo-dydaktyczny. W tym czasie zainteresowania naukowe Profesora koncentrowały się wokół fizjologicznych aspektów zaburzeń psychicznych - zjawisk krzepnięcia krwi i zaburzeń metabolizmu węglowodanów. Uczestniczył także w klinicznych badaniach nowych leków psychotropowych.
W 1966 r. na podstawie rozprawy Wyniki obciążania insuliną i glikozą w zespołach depresyjnych uzyskał stopień doktora medycyny. W tym samym roku odbył półroczny staż w Clinique Psychiatrique Universitee Louis Pasteur w Strasburgu.
Głównym kierunkiem dalszych zainteresowań naukowo-badawczych i klinicznych prof. Aleksandrowicza stała się psychoterapia, zwłaszcza psychoterapia zaburzeń nerwicowych. Jak sam pisał: "Podejmowałem działania zmierzające do wprowadzania różnych oddziaływań psychospołecznych w praktyce lecznictwa psychiatrycznego, jednym z nich była hipnoterapia. Analizy zjawisk hipnozy i procedur hipnoterapeutycznych łączyłem z kształceniem w posługiwaniu się tą metodą leczenia, zapoznając z nią kolejne grupy lekarzy, lekarzy stomatologów i psychologów".
W 1971 r. objął stanowisko adiunkta w Klinice Psychiatrycznej AM w Krakowie. W tym czasie wiodącym tematem jego poszukiwań naukowych stała się epidemiologia, psychopatologia i terapia zaburzeń nerwicowych oraz metodologia badań w obszarze psychopatologii tych zaburzeń i psychoterapii. Prowadził m.in. prace dotyczące struktury syndromów nerwicowych, które stały się podstawą budowania systemowej teorii psychogennych zaburzeń czynnościowych.
Równocześnie z prowadzeniem praktyki klinicznej i badań naukowych Profesor poszukiwał optymalnego modelu terapii zaburzeń nerwicowych, co doprowadziło do opracowania i wdrożenia w latach 1974-1975 zasad kompleksowego, opartego na psychoterapii grupowej, leczenia w oddziałach dziennych. Były one realizowane początkowo na oddziale dziennym Kliniki Psychiatrycznej, następnie w Ośrodku Leczenia Nerwic w Krakowie, przekształconym w 1990 r. w Wojewódzki Ośrodek Leczenia Nerwic przy Krakowskim Szpitalu Neuropsychiatrycznym. Model ten został wykorzystany w kilku ośrodkach w różnych regionach Polski.
Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk medycznych otrzymał w 1990 r., a rok później został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Psychoterapii Katedry Psychiatrii UJ CM, przekształconym w 1998 r. w Katedrę Psychoterapii UJ CM i jednocześnie został jej kierownikiem.
Od 1968 r. prof. Aleksandrowicz brał czynny udział w pracach Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (przewodniczący zarządu w latach 1989-1993). Był reprezentantem polskich psychoterapeutów w Zarządzie European Association of Psyhotherapy. W Polskim Towarzystwie Psychiatrycznym kierował pracami Komitetu Redakcyjno-Wydawniczego ZG PTP, a od 1992 był redaktorem naczelnym dwumiesięcznika Psychiatria Polska. Uczestniczył w komitetach i radach programowych kilku czasopism krajowych i zagranicznych, w tym m.in.: American Journal of Psychotherapy, European Psychiatry, European Journal of Psychotherapy. Był też członkiem kilkunastu krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych, m.in. European Society of Hypnosis in Psychotherapy and Psychosomatic Medicine, European Association of Psychotherapy i wiceprezes Polsko-Francuskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz członkiem-korespondentem Swedish Society of Clinical and Experimental Hypnosis.
Wielokrotnie wyróżniany nagrodami rektora UJ za działalność dydaktyczną i naukową, odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1986), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2009) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2011).
Autor i współautor książek poświęconych zaburzeniom nerwicowym i psychoterapii. Studenci uczą się z jego podręcznika Psychoterapia oraz setek artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych.
Prof. Jerzy Aleksandrowicz był jedną z najwybitniejszych postaci w psychiatrii i psychoterapii w Polsce, jednym z twórców psychoterapii. Od początku swojej pracy zafascynowany szerokim spojrzeniem na człowieka, nie tylko na zasadzie: objaw choroby - lekarstwo. Interesowały go procesy, które doprowadzają do choroby.
Nabożeństwo żałobne za śp. prof. Jerzego Aleksandrowicza zostanie odprawione 26 października o godz. 13.40 na cmentarzu Rakowickim.
