Narodowa Agencja Wymiany Akademickiej ogłosiła wyniki naboru na wspólne projekty badawcze pomiędzy Polską a Austrią. Jednym z 16 laureatów konkursu został dr Mateusz Sikora z Małopolskiego Centrum Biotechnologii, który we współpracy z naukowcami z Uniwersytetu Johannesa Keplera w Linzu realizować będzie projekt pt. "Interaction mechanism and glycan interplay in binding of SARS-CoV-2 variants to human ACE2"".
Celem badań, na który został udzielony grant, jest zrozumienie, jak zmiany aminokwasów w wariantach spike SARS-CoV-2 oraz w samym receptorze ACE2 wpływają na siłę interakcji. Grupa badawcza chce zrozumieć mechanizm stabilności mechanicznej i proces odłączania pod wpływem sił obecnych w śluzie/drogach oddechowych. Zbadane zostanie również, jak glikany spike i ACE2 wpływają na to wiązanie. Metodologia obejmuje wykorzystanie spektroskopii sil atomowych AFM (prof. Peter Hinterdorfer z Uniwersytetu Johannesa Keplera w Linzu) oraz symulacji dynamiki molekularnej, aby symulować proces odłączania białka spike od ACE2. Badania te są ważne dla zrozumienia, jak potencjalne nowe warianty będą wiązać się z ACE2, co pozwoli przewidzieć ich zaraźliwość. Jest to również kluczowe dla zrozumienia, jak białka fuzyjne wirusów oddziałują z ludzkimi receptorami.
Polsko-austriacki program ma za zadanie wsparcie mobilności naukowców realizujących projekty badawcze, uzgodnione i prowadzone wspólnie przez uprawnionych wnioskodawców z Polski i partnerów z Austrii. Grant aplikacyjny, który przyznany został na 2 lata, dotyczy jedynie części związanej z mobilnością, pozostałe koszty finansowane są z projektu NCN Dioscuri.
Dr Mateusz Sikora jest kierownikiem działającego w Małopolskim Centrum Biotechnologii Uniwersytetu Jagiellońskiego Centrum Dioscuri do Modelowania Modyfikacji Posttranslacyjnych. Studiował najpierw na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie doktoryzował się w Instytucie Fizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. W 2012 r. wyjechał do Austrii i rozpoczął staż podoktorski w Instytucie Nauki i Technologii (IST Austria). Od 2017 r. pracuje w Instytucie Biofizyki im. Maxa Plancka w grupie Gerharda Hummera zajmującej się biofizyką teoretyczną. Powrócił do Polski w marcu 2023 r., aby kontynuować swoje badania i karierę naukową, dzięki polsko-niemieckiemu wsparciu finansowemu udzielonemu w ramach programu Dioscuri przez Towarzystwo Maxa Plancka i Narodowe Centrum Nauki.
