Nad projektem utworzenia logopedii na Uniwersytecie Jagiellońskim pracował zespół młodych logopedów, doktorzy: Rafał Młyński, Magdalena Knapek i Paulina Wójcik-Topór oraz dr hab. Robert Dębski, językoznawca, który z UJ jest związany od lat, a rzemiosła logopedycznego uczył się w Australii w La Trobe University. Koncepcje powstania logopedii na Uniwersytecie od samego początku mocno wspierał prof. Władysław Miodunka. To właśnie autorski program, oparty na australijskich doświadczeniach dr. hab. Roberta Dębskiego, wyróżnia uniwersytecką logopedię, spośród innych takich studiów w Polsce.
Kierunek: Język polski w komunikacji społecznej
Specjalność: Logopedia
Typ studiów: drugiego stopnia
Wydział Polonistyki UJ
– Program studiów logopedii oparty jest na metodzie nauczania problemowego. Ta popularna na świecie metoda edukacji - zwłaszcza na kierunkach medycznych, logopedycznych i naukach o zdrowiu - ma wiele zalet, a w ankietach, w których studenci oceniają swoją satysfakcje ze studiowania, uzyskuje najwyższe oceny. W taki sposób Logopedię studiuje się od wielu lat w La Trobe University w Australii, z którym Uniwersytet Jagielloński będzie ściśle współpracował – mówi dr hab. Robert Dębski z Centrum Języka i Kultury Polskiej w Świecie z Wydział Polonistyki UJ. – I tak przez 3 semestry nauki studenci poznają 45 studiów przypadku. Na początku te najprostsze, głównie z diagnostyki, poprzez diagnostykę z terapią w drugim semestrze, a najbardziej skomplikowane w trzecim semestrze, kiedy to studenci będą mierzyli się z przykładami wymagającymi kompleksowej opieki nad pacjentem i konsultacji z zespołami medycznymi – tłumaczy.
– W skrócie zajęcia z logopedii będą wyglądały tak, że w poniedziałek przedstawiony zostanie studentom problem, a wszystkie wykłady medyczne, logopedyczne, językoznawcze oraz zajęcia praktyczne odbywające się w tym tygodniu zostaną dobrane tak, żeby pomóc im ten konkretny problem rozwiązać. Pod koniec tygodnia, studenci poznają wyjaśnienie tego studium przypadków. Będzie z nami współpracował zespół lekarzy: dr hab. Magdalena Dutsch-Wicherek, laryngolog (koordynator treści medycznych) oraz dr n. med. Izabela Jastrzębska (pediatra), lek. med. Feliks Matusiak (psychiatra-psycholog i lek. med. Paulina Kaczmarska (neurolog). Bardzo cieszymy się z nawiązania współpracy z Collegium Medicum naszego uniwersytetu. Podczas takich studiów studenci mają dużą swobodę, szybko stają się samodzielni i kreatywni, sami stawiają hipotezy, wynajdują informacje kluczowe, zastanawiają się, jakie kolejne kroki należy podjąć w terapii logopedycznej. Nie zapominajmy, że praca logopedy polega na rozwiązywaniu problemów pacjentów – dodaje.
Podczas takich studiów studenci mają dużą swobodę, szybko stają się samodzielni i kreatywni, sami stawiają hipotezy, wynajdują informacje kluczowe, zastanawiają się, jakie kolejne kroki należy podjąć w terapii logopedycznej.
– Bardzo chciałbym, aby były to studia umiędzynarodowione. Ja sam pracuję w dwóch krajach, w dwóch środowiskach naukowych, polskim i australijskim. Mam niekiedy wrażenie, że polska nauka zamyka się w swoim własnym kręgu językowym i kulturowym. Chciałbym, abyśmy korzystali z tego, co jest lepsze na innych uczelniach, ale też pokazywali, co my robimy dobrze publikując po angielsku, jeżdżąc na międzynarodowe konferencje, udostępniając wyniki własnych badań logopedom w innych krajach. Program logopedii jest skonstruowany zgodnie z międzynarodowymi standardami, studenci będą poznawali nomenklaturę międzynarodową, która ułatwi im wymieniane doświadczeń z logopedami z innych kręgów kulturowych. Start studiów zainaugurujemy dwoma wykładami dr Susan Block, wybitnej specjalistki w dziedzinie zaburzeń płynności mowy i kierowniczki programu logopedii z La Trobe University w Melbourne – zaznacza dr hab. Robert Dębski.
– Czekamy na absolwentów wszystkich filologii, głównie filologii polskiej, ponieważ oni posiadają taka wiedzę o języku, która będzie ich kwalifikowała do rozpoczęcia studiów na tym poziomie. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej, będziemy zwracać uwagę na osobistą motywacje kandydatów. Szukamy osób, którzy chcą autentyczne pomagać pacjentom i akceptują inność, ludzi, którzy sami dobrze komunikują. Z perspektywy australijskiej i w oparciu o doświadczenia, jakie mam w Polsce wydaje mi się, że zmorą specjalistów pracujących w Polsce w sektorze medycznym jest komunikacja z pacjentem, przekazywanie mu informacji na temat jego sytuacji, procesów postępowania medycznego, czy też prognozy – wyjaśnia naukowiec.
